Autor: A B

 Nasz Dom odwiedziła grupa uczniów XI Liceum Ogólnokształcącego.  Zespół Szkół Ogólnokształcących Nr 4 przy ulicy  Eugeniusza Romera 2 w Szczecinie tworzą: Gimnazjum Nr 14 oraz  wspomniane już  XI Liceum Ogólnokształcące. Dowiedzieliśmy się, iż w ostatnich latach nastąpił dynamiczny rozwój szkoły, którego konsekwencją jest  bogata i interesująca oferta edukacyjna, która przekłada się na stale rosnące wyniki i sukcesy  uczniów tej placówki. Wizyta młodzieży w Naszym Domu z założenia była niekonwencjonalna i niezmiernie interesująca,  postanowiliśmy więc poprosić Gości, aby zechcieli sami ją opisać na naszej stronie Internetowej ( co stanowi precedens w sposobie pozyskiwania przez nas informacji i redagowania tekstów). Oto tekst napisany, współredagowany z uczniami XI Liceum Ogólnokształcącego ( nasze drobne, niezbędne korekty nie zmieniły sensu i stylu sprawozdania) i  przekazany nam  przez Pania Klaudię Sobas (uczennicę):” 27 maja 2014 roku uczniowie klasy II LA o profilu prawno-psychologicznym z XI Liceum Ogólnokształcącego w Szczecinie odwiedzili DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczący się  przy ulicy Romera 21 – 29. Wszyscy oni biorą udział w konkursie Akademia Nowoczesnego Patriotyzmu organizowanym przez Klub Jagielloński. Jego ostatnim etapem był projekt społeczny, dzięki któremu polepszyć ma się życie społeczeństwa w danej miejscowości. Uczniowie bardzo pragnęli i doprowadzili do spotkania dwóch pokoleń i wspólnymi siłami stworzyli coś wspaniałego, czemu towarzyszyła miła atmosfera i podejmowali wszelakiego rodzaju działania aby w młodych osobach szerzył się patriotyzm, ( przynajmniej jego zalążek) – dlatego właśnie pojawili się w tym miejscu (społeczność Kombatantów i Pionierów).. Pokazali, że wiek człowieka lub duża w nim różnica  to tylko liczba oraz w sposób sensowny i kreatywny spędzili czas z osobami starszymi. Mieszkańcy domu brali udział w zawodach, tj. bule, siatkówka – dość nietypowa, ponieważ na siedząco, rzutki, rzucanie do celu. Wszyscy byli bardzo chętni do wspólnej zabawy. Był także poczęstunek: ciastka, owoce, lemoniada. Uczniowie czytali mieszkańcom gazety, rozwiązywali z nimi krzyżówki i długo  rozmawiali. Niektórzy Mieszkańcy dzielili się z wychowankami Liceum swoimi wspomnieniami. Jedna z uczennic zaśpiewała kilka pięknych piosenek, a inni przedstawiciele szkoły  wypowiedzieli się na temat tego, jaka jest, czy też powinna być  Polska ich marzeń. Uśmiech i podziękowania osób, z którymi młodzi ludzie spędzili kilka godzin znaczył dla nich bardzo dużo. PS. Aby wspomóc uczniów XI LO w Szczecinie w konkursie należy wejść na stronę www.anp.kj.org.pl, tam kliknąć w zakładkę: Ranking 2014 i odnaleźć XI Liceum Ogólnokształcące w Zespole Szkół Ogólnokształcących Nr 4 w Szczecinie. Następnie oddzielnie zagłosować na tekst, zdjęcie oraz film, który jest relacją z opisanego wydarzenia”. Dziękujemy i zapraszamy uczniów XI Liceum Ogólnokształcącego  do ponownej wizyty w Naszym Domu.

Wystarczy, że pani „doktor” Moli przekroczy próg Domu Pomocy Społecznej „Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczący się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie i głęboko spojrzy w oczy pierwszemu napotkanemu mieszkańcowi: seniorce lub seniorowi, a na dodatek z wyrozumiałością pozwoli się pogłaskać – efekt jest natychmiastowy: pozytywny, kojący, wywołujący radość i zwiększenie optymizmu u osoby leczonej „dogoterapeutycznie”. Wiadomo, że dotyk jest zbawiennym zmysłem: kto dotyka (głaszcze) jest jednocześnie dotykany. Na przykład na opuszkach palców, na powierzchni dwóch milimetrów skóry mieści się siedemset zakończeń nerwowych i wszystkie z nich są spragnione dotyku jak pustynny piasek wody. Ze szczegółowych badań lekarskich wynika, że osoby pozbawione dotknięć (a także efektu czułego łaszenia się do nich) mają skłonność do zapadania w stany depresyjne, są podatniejsze na choroby, ich fale mózgowe i rytm snu wykazują zakłócenia etc. A pies daje możliwość ćwiczeń w naturalny sposób i równolegle – okazania uczuć. Wie o tym doskonale pani Helena Sawczyszyn, od lat ceniona w DPS-ie terapeutka zajęciowa, teraz także specjalistka z zakresu dogoterapii (ukończyła odpowiednie kursy, m.in. w Wałczu, uzyskała stosowne certyfikaty), opiekunka, ”asystentka naukowa” suczki Moli, jasno biszkoptowego Golden Retrievera, przynoszącej zdrowie czworonożnej ulubienicy i maskotki mieszkańców DPS-u przy Romera. Na pomysł sprowadzenia w celach leczniczych psa domowego (Canis familiaris) wpadła osiem lat temu sama pani Helena, gdy zauważyła niezwykle pozytywne, zbawienne dla samopoczucia efekty, które nastąpiły u seniorów – mieszkańców domu, gdy przyszła do nich ze swoim ukochanym pieskiem – Neli. Pan Ryszard Budzisz, dyrektor DPS „Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”, człowiek otwarty na wszelkie sensowne nowości korzystne dla jego podopiecznych w krótkim czasie podjął decyzję o zakupie psa – terapeuty, a pani Sawczyszyn została oddelegowana na specjalistyczne szkolenia z zakresu dogoterapii. Warto dodać, że terapia z udziałem psa (dogoterapia lub kynoterapia) wzmacniająca efektywność rehabilitacji (także osób w starszym wieku) jest jedną z dziedzin zooterapii (animaloterapia), czyli terapii z udziałem zwierząt. W Polsce najczęściej spotykane formy zooterapii to: dogoterapia – psy, felinoterapia – koty i hipoterapia – koty. „Podczas zajęć wykonuje się wiele rodzajów ćwiczeń i zabaw, które mają służyć podstawowemu celowi dogoterapii – wszechstronnemu rozwojowi podopiecznych – oddziaływaniu na sferę emocjonalną, eliminowaniu agresji i autoagresji, rozwojowi empatii, poprawie samooceny etc. Zajęcia z udziałem psa mają również na celu rozwijanie sfery umysłowej pacjentów, wpływając na koncentrację uwagi, rozwój mowy i funkcji poznawczych, pobudzanie zmysłu wzroku, słuchu, dotyku i węchu. Różnego rodzaju zabawy wpływają na aktywność fizyczną podopiecznych”.*  Pani Helena Sawczyszyn mówi: – Moli ma prawie cztery lata, jest zdrowa i bardzo towarzyska. Ze wszystkimi testami poradziła sobie wzorowo. Regularnie odnawia certyfikat. Należy do stowarzyszenia „Po To Jestem”. Potrafi na komendę kołować się w lewo i w prawo, wyciągnąć klucze z kieszeni, ukłonić się, zawstydzić, czyli zakryć pysk łapą, ściągnąć kapcia z nogi, czy rękawiczkę z dłoni. Tak rozbawia seniorów, że aż płaczą ze śmiechu. Oni ją kochają z całego serca, zaś ona odpłaca im swym sercem psim. Imię: „Moli” dla „pani doktor” na czterech łapach wymyśliły w ramach ogłoszonego konkursu dzieci pracującej w naszym DPS-ie pielęgniarki. I tak już Moli skutecznie, mądrze, „dogoterapeutycznie” w naszym Domu sobie swawoli. Całkiem niedawno, z okazji Dnia Pracownika Socjalnego wyróżniono i nagrodzono – uwaga! uwaga! – z Domu Pomocy Społecznej „Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ul. Eugeniusza Romera 21- 29 w Szczecinie – panią Helenę Sawczyszyn i jej psa – terapeutę wizytującego – Moli. Specjalnie dla Moli pan Krzysztof Soska, wiceprezydent miasta Szczecin napisał wiersz i wręczył jej kość przewiązaną kokardą. O czym to świadczy? Proste. Dogoterapia górą! PS. „Do dogoterapii nadają się psy różnych ras z wyłączeniem bojowych i stróżujących. Najczęściej spotykane są: Labrador Retriever, Golden Retriever, Nowofundland, Cavalier King Charles Spaniel, Berneński Pies Pasterski. Po odpowiednim przeszkoleniu, łagodne, kokardką. Zdrowe, objęte systematyczną kontrolą weterynaryjną, czyste, tolerancyjne, pewne siebie, akceptujące obcych mają możliwość niesienia radości i pomocy osobom potrzebującym”.*

*Wikipedia

 Pani Cecylia Judek, sekretarz naukowy Książnicy Pomorskiej oraz Przewodnicząca Szczecińskiego Oddziału Związku Bibliotekarzy Polskich kolejny raz odwiedziła Nasz Dom, czyli DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczący się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29. Jak zwykle przybyła do nas z wykładem literackim, tym razem o twórczości  znakomitej polskiej pisarki, Marii Dąbrowskiej oraz jej życiu w ramach cyklicznych spotkań z nietuzinkowymi osobami – „ Gość w Domu”. Ilustrowany jak zwykle ciekawymi materiałami faktograficznymi wykład był niezwykle zajmujący. Ogólnie o Marii Dąbrowskiej usłyszeliśmy bardzo wiele, nie pomijając tzw. smaczków z jej życia prywatnego, ale to pozostawimy w skarbnicy naszej własnej wiedzy wyniesionej z kontaktu Mieszkańców z Panią Cecylią Judek. Maria Dąbrowska, z domu Szumska (1889-1965), powieściopisarka i publicystka. Uczyła się w prywatnych szkołach średnich w Kaliszu i Warszawie, w latach 1907-1914 studiowała nauki przyrodnicze, filozofię i socjologię w Lozannie i Brukseli, gdzie włączyła się w nurt działalności niepodległościowej. W 1911 wyszła za mąż za emigracyjnego działacza Polskiej Partii Socjalistycznej M. Dąbrowskiego. Stypendystka Towarzystwa Kooperatystów w Londynie, zajmowała się od początku swojego pisarstwa spółdzielczością. Podczas I wojny światowej związana z ruchem patriotycznym i ludowym, m.in. jako redaktorka Chłopskiej Sprawy i Polski Ludowej. Po odzyskaniu niepodległości do 1924 pracownica Ministerstwa Rolnictwa. Działaczka na polu oświaty ludowej i robotniczej. Protestowała przeciwko antydemokratycznym tendencjom w Polsce od 1927, m.in. odmawiając członkostwa Polskiej Akademii Literatury jako instytucji wspieranej przez rząd. Po wojnie brała udział w pracach PEN-Clubu, Związku Literatów Polskich i Światowej Rady Pokoju. Liczne nagrody przed wojną i po wojnie. Pierwsze zbiory opowiadań dotyczą problemów spółdzielczości i młodzieży (m.in. Dzieci ojczyzny, 1918), ale uwagę zwrócono dopiero na autobiograficzny cykl opowiadań Uśmiech dzieciństwa (1923). Dąbrowska napisała także tom opowiadań Ludzie stamtąd (1926) – realistyczny i psychologiczny obraz biedoty wiejskiej. Najbardziej znanym dziełem Dąbrowskiej są epickie Noce i dnie (1932-1934), ukazujące zmiany w społeczeństwie polskim przełomu XIX i XX w. Z okresu powojennego na wyróżnienie zasługują opowiadania Gwiazda zaranna (1955) oraz niedokończona powieść Przygody człowieka myślącego (1970), nawiązująca do dziejów inteligencji polskiej. Dramaty historyczne z podtekstem współczesnym: Geniusz sierocy (1939, wystawiony w 1959), Stanisław i Bogumił (1945-1946, wystawiony w 1966). Liczne książki dla dzieci i młodzieży, np. Marcin Kozera (1937). Szkice z podróży zagranicznych, m.in. ze Szwecji – U północnych sąsiadów (1929). Prace krytycznoliterackie o pisarzach polskich i obcych, klasycznych oraz współczesnych – szczególny rozgłos uzyskały Szkice o Conradzie (1959). Po wykładzie Pani Katarzyna Kałucka, zastępca Dyrektora Naszego Domu ( Pan Ryszard Budzisz), podziękowała Gościowi za utrzymywanie systematycznych kontaktów ze społecznością DPS – u przy Romera i przede wszystkim za wielce interesujące prelekcje o rodzimej literaturze i jej twórcach. Pani Cecylia Judek otrzymała dyplom dziękczynny oraz pamiątkę wykonaną przez Mieszkańców w Domowej  Pracowni Terapii Zajęciowej.  Czekamy na kolejne spotkanie.

26 maja 2014 roku  w Naszym Domu świętowaliśmy Dzień Matki. Warto przypomnieć genezę tego niezwykle uroczystego i ważnego, jak się okazuje od wieków obchodzonego, chwalebnego zauważenia postaci i roli rodzicielek. Dzień Matki to święto na cześć wszystkich matek obchodzone w wielu krajach świata. Jego współczesna forma zapoczątkowana została w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku, gdzie obchodzone jest w drugą niedzielę maja. W Polsce święto to, wypadające 26 maja, obchodzono pierwszy raz w 1914 roku w Krakowie. Chociaż współczesna forma święta jest stosunkowo młoda, to w różnych kulturach na przestrzeni wieków istniały święta poświęcone zarówno macierzyństwu, jak i płodności. Starożytne kultury miały własne święta ku czci matek, często reprezentowanych przez boginie-matki, symbole płodności i urodzaju. W XVI wieku rozwinął się zwyczaj odwiedzania rodzinnych stron i brania udziału w mszy odprawianej w ,,kościele-matce” w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, tzw. Laetare, czyli z łac. radować się. W Anglii niedzielę tą nazywano Mothering Sunday. Wizyta w rodzinnych stronach wiązała się, oczywiście, z odwiedzinami rodzinnego domu, spotkaniem z matką i ojcem. Jak wspomniano, współczesna forma święta wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki i została zapoczątkowana za sprawą Anny Jarvis z Filadelfii, która zorganizowała 12 maja 1907 r. nabożeństwo na cześć swojej zmarłej matki, działaczki na rzecz kobiet. Przeprowadzona przez nią kampania mająca na celu popularyzację obchodów Dnia Matki przyniosła spodziewany rezultat i już po kilku latach większość stanów obchodziła to święto w drugą niedzielę maja, a w 1914 r. prezydent Woodrow Wilson uczynił je świętem państwowym. Początkowo święto to miało na celu szczególne uszanowanie matki, docenienie jej wysiłków włożonych w wychowanie dzieci, jednak szybko uległo komercjalizacji w postaci zwyczajów wysyłania kartek z życzeniami i kupowania kwiatów, czy prezentów. W Naszym Domu program świętowania owego Dnia i przygotowania części artystycznej koordynowała Pani Elżbieta Grochola, przy istotnej asyście Pani Joanny Milewskiej i Pani Sylwii Solarz ( Pracownice Socjalne). Uroczyste spotkanie z Mieszkankami ( Matkami Polkami) zaingerował  złożeniem serdecznych życzeń Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie. Panie okazały wielkie wzruszenie słysząc słowa wywyższające status Matek w każdym społeczeństwie i w społeczności Domowej. Program artystyczny rozpoczęła piosenka na melodię światowego przeboju zespołu ABBA – „ Mamma mia” z polskim tekstem:”(…) Mamma mia, dzisiaj Mamy Dzień, dla Mam, to najlepsza chwila,(…) O! Mamy, wszystkie Mamy, tak wszyscy Was kochamy, tu-tam, wszędzie Mamma mia dla Mam”. Utwór wykonywała z wielkim zaangażowaniem i z sercem grupa pracowników Naszego Domu: Pani Elżbieta Grochola, Pani Joanna Milewska, Pani Sylwia Solarz, Pani Katarzyna Duda, Pani Dorota Rekść, Pani Jagoda Kabat, Pani Wiesława Gieras, Pan Przemek   ( „Tygrysek” tylko dla Żony) Kuduk oraz Lech G, instruktor k-o ( akompaniament na gitarze). Ależ były wielkie brawa. Potem piękne teksty okazjonalne( wiersze, dialogi, eseje) w wykonaniu: Pani Joanny Milewskiej, Pani Sylwii Solarz i znakomitej recytatorki Pani Kasi Dudy, wszystko pięknie przeplecione  adekwatnymi piosenkami: „Nie ma jak u Mamy”, „ Mama krząta się od rana”,” Mamo ukochana”. Ogromne wrażenie wywołała Pani Franciszka Anna Balczerowska – Mieszkanka Domu wykonując utwór „ Do Ciebie Mamo”. Następnie wykonawcy podeszli do naszych Domowych Mam i wręczyli im Serca wykonane w Pracowni Terapii Zajęciowej. Były rzęsiste  łzy wzruszenia. I jeszcze piosenka „ Mamma mia”, a Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu zakończył spotkanie dziękując za przybycie wszystkim Mamom, zaś artystom za przygotowanie doprawdy rewelacyjnego programu. To był piękny Dzień…Mamy, oczywiście. Tak to jest w Naszym Domu. Zawsze.