DPS Romera

8 marca 1908 roku w Nowym Jorku kilkanaście tysięcy kobiet chciało zmienić swój los. Pamiętajmy, że działo się to w czasach, kiedy kobieta nie była jeszcze uważana za obywatela, za kogoś równego mężczyźnie, za kogoś, kto potrafi realnie ocenić swoją sytuację, zadbać o siebie, wyuczyć się czegoś tak dobrze, jak mężczyzna. Otóż 8 marca w jednej z fabryk robotnice pracujące ciężko od rana do nocy za marny grosz, postanowiły się upomnieć o poważne traktowanie. Zastrajkowały. Chciały godnych warunków pracy i prawa wyborczego. Właściciel fabryki, chcąc uniknąć skandalu, po prostu je w niej zamknął. Wybuchł pożar. Spaliło się wtedy 129 kobiet. 8 marca jest obecnie datą j ważna dla wielu kobiet, które utożsamiają się działaniem ich prababek na rzecz równości. To prawda – niektóre Panie o tym wiedzą, inne kojarzą Dzień Kobiet tylko z goździkiem z czasów Peerelu. A proszę – sprawa ma dużą wagę. Na początku akademii Pan Dyrektor Ryszard Budzisz powitał gorąco wszystkie Panie – Mieszkanki i Pracownice DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21-29 w Szczecinie. Były życzenia piękne i kwiaty pachnące. W części artystycznej dedykowanej Paniom – Mieszkankom przez Panie – Pracownice ukazano w sposób niezwykle spektakularny i atrakcyjny: jak ewaluowała postać Kobiety „Kwiatek dla Ewy”) w literaturze pięknej (przyjmujemy, iż pięknej, bo płeć piękna, mówią, że słaba także, ale proszę wierzyć, iż dużo silniejsza od płci brzydkiej) na przestrzeni epok. Pani Kierownik, Małgorzata Kruszyńska – Kryszak przedstawiła wszystkim, lekkim piórem zapisany referat o niezwykłych, doprawdy godnych kobiet przeistoczeniach, a są One ( niewiasty) z natury zmiennymi istotami (czytaj: La donna è mobile ( z włoskiego : „Kobieta jest zmienna”) – tenorowa aria Księcia Mantui z III aktu opery Rigoletto Giuseppe Verdiego z librettem Francesca Marii Piavego.) i jakim niezwykłym zmianom ulegało ich zachowanie, wygląd, strój i oraz sto tysięcy dodatków wraz z upływem czasu. świąteczną prelekcje obrazowaly swymi prezentacjami ( zdjęcia) na wybiegu uśmiechnięte lub nie ( efekt zmienność kobiecej natury ) odpowiednio do epoki, którą reprezentowały, elegancko ubrane – piękne modelki, czyli urodziwe nasze Panie pracownice: od pierwszej do ostatniej boginii ( Grecja czy też Roma), poprzez Herę, Afrodytę, Atenę i dalej pomniejsze w mitologii: piękną Helenę, Ariadnę ( tę od nici), Pandorę ( tę od puszki), kobiety Romantyzmu: Telimenę i Zosię, Balladynę oraz Alinę, a następnie niewiasty tzw. pozytywistyczne, i następnie aby długo nie wyliczać: kobiety z Peerelu, strajkowe kobiety z żelaza i obecne bizneswomen. Wszystkie One zgodnie z dowiedzioną przez Prowadzacą część artystyczno – edukacyjną tezą Pani Małgosi Kruszyńskiej – Kryszak ( ex cathedra, czyli w sposób nieomylny, który nie podlega dyskusji): są piękne, aktywne, delikatne, silne, żadnej pracy się nie boją i tego świata są ostoją. A wszyscy co się zowie panowie ( także Pan Dyrektor, Ryszard Budzisz) w dniu ósmego marca bez zająknięcia potwierdzają: najwięcej witaminy maje polskie dziewczyny, a Polskie Kobiety – piękne, że o rety! I tego świata są ostoją, bo choć One, to słaba płeć – 8 marca: niczego się nie boją! Międzynarodowy Dzień Kobiet został w 2015 roku w Naszym Domu godnie uczczony. Niech żyją Panie!

Jak podaje Internetowa Encyklopedia Szczecina”: Monika Szwaja urodziła się 12 grudnia 1949 roku w Krobielewku (pow. skwierzyński). W 1967 roku ukończyła V Liceum Ogólnokształcące w Szczecinie. Studiowała polonistykę na UAM w Poznaniu. W 1967 roku związała się z Ośrodkiem Telewizyjnym w Szczecinie. Przechodziła tam różne stopnie kariery zawodowej. Pracowała m.in w laboratorium telewizyjnym, potem była asystentką reżysera montażu, dysponentem, inspektorem programu, reporterką Kroniki. W redakcji publicystyki zrealizowała kilkaset autorskich programów i filmów dokumentalnych. Współpracowała również z warszawską redakcją reportażu i dokumentu TVP. Po wprowadzeniu stanu wojennego została zwolniona z Telewizji. Wyjechała w Karkonosze, gdzie w miejscowości Podgórzyn przez dwa lata pracowała jako nauczycielka języka polskiego i historii. Przez kolejnych sześć lat uczyła w szkołach szczecińskich. Do Telewizji powróciła w 1989 roku. Pracę w szczecińskim Ośrodku TVP zakończyła na stanowisku komentatora. Od 2002 roku zajmuje się wyłącznie pisaniem książek, z których wszystkie stały się prawdziwymi bestsellerami. Niektóre z nich miały kilka wydań. Akcja większości z książek rozgrywa się w Szczecinie. Prowadzi także własne wydawnictwo SOL, w którym publikowane są książki w czterech seriach: „Monika Szwaja”, „Monika Szwaja poleca”, „Dla Eli”, „Autorska”. W 2004 roku pisarka została wyróżniona honorowym tytułem Ambasador Szczecina. Syn Wawrzyniec (ur. 1984) pracuje jako dźwiękowiec w rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie”. 20 marca 2015 roku, o godzinie 14.00 powitano Panią Monikę Szwaję w Domowej Kawiarence dosłownie śpiewająco, ponieważ Chór „ Srebrna Młodość” dedykował „ Gościowi w Domu” wykonywaną na powitanie piosenkę „ Zakochałam się w Szczecinie”, która jest uznana przez Pana Ryszarda Budzisza, Dyrektora DPS ”Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”, ul. Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie za piosenkę reprezentacyjną Domu. Pisarkę, autorkę wielu bestsellerów, np. Artystka wędrowna , Dom na klifie, Powtórka z morderstwa, Klub mało używanych dziewic, Zupa z ryby fugu, czy też Anioł w kapeluszu oraz wielu innych powitała słowem Pani Katarzyna Kałucka, zastępca Dyrektora DPS”DKiPZS”. Na spotkanie przybyło wielu Mieszkańców Naszego Domu, niektórzy z egzemplarzami książek autorstwa Pani Moniki Szwai, a każdy z nich otrzymał upragniony wpis Autorki. Spotkanie było niezwykle ciekawe, ponieważ” Gość w Domu” – człowiek ( niezwykle lekkiego) pióra oraz dziennikarka telewizyjna bardzo szczerze i ze swadą( prowadzący spotkanie – Lech Galicki ) opowiadała zebranym o swoim życiu, specyfice pracy w TV, pisarskich dylematach i radościach, a także prywatnych zainteresowaniach ( rejsy morskimi statkami, szczególnie „ Darem Młodzieży”, łodziami podwodnymi, awiacja, przyroda etc) i rozmaitymi, oryginalnymi pasjami. Żadne pytanie zebranych nie pozostało bez odpowiedzi. Uznano, że to spotkanie „ Gość w Domu” należy do tzw. hitów nad hitami. Pani Monika Szwaja została obdarowana pięknym upominkiem wykonanym w pracowni terapeutycznej Heleny Podlewskiej – Kulik oraz stosownym dyplomem dziękczynnym. Jeszcze Chór zaśpiewał piosenkę „ Sailing”, jeszcze ostatnie zdjęcia z pisarką, na pamiątkę i na koniec, zapewnienie, że autorka znakomitych książek będzie gościem tegorocznego Przeglądu Piosenek Żeglarskich DPS – ów organizowanego systematycznie przez Nasz Dom. Będzie pięknie. Niech żyją pisarze, żeglarze i bibliofile ! Ahoj przygodo!

„Idziemy przez wioskę wesołym pochodem, Niesiemy Marzannę na szumiącą wodę, Radują się drzewa, weselą się domy, Niesiemy Marzannę chochoła ze słomy” – pisała w wierszu „ Marzanna” polska poetka Wanda Chotomska. Natomiast Młodopolski twórca, Stanisław Przybyszewski opisywał w „ Na drogach duszy”: ”Kiedy cała przestrzeń zwolna się kurczy, zwęża, cała rozkosz barw w pomroku się stapia, albo kiedy w parne południe niedzieli, łany pól się słaniają i w parnej gorączce pokładają się w zbolałych pokosach, wtedy wyłaniają się z duszy dziwne przeczucia, jakiś niepokój i smutek, nie wiadomo dlaczego, – tęsknota, nie wiadomo za czym”. W tym tkwi pojęcie, z jakim się u ludów słowiańskich związała postać Marzanny, bogini śmierci i życia, miłości i rozrodu… 20 marca 2015 roku w Naszym Domu odbyła się uroczystość, a może radosny rytuał palenia Marzanny. Rozpoczęła się wiosna astronomiczna, a do drzwi puka prawdziwa, najpiękniejsza pora roku, gdy do życia budzi się przyroda, a słońce częściej pojawia się na nieboskłonie i grzeje aż miło. I tak na przydomowym placyku: rozpalono ognisko, przygotowano kukłę symbolizującą Marzannę, ustawiono kuchenne przyrządy pozwalające przygotować pyszne kiełbaski z musztardą i innymi przyprawami obłożone bułką, czyli polskie hot – dogi po chłopsku, co jest teraz ostatnim krzykiem kulinarnej mody. Chór „ Srebrna Młodość” zaś.piewal piosenkę „ Siadła pszczółka na jabłoni” i zaraz potem słynną „ Pszczółkę Maję” – aby zwabić pracowite skrzydlaki do naszych kwiatków i niedługo już zielonych i rozkwieconych drzew rosnących przed Naszym Domem. Następnie duet Galicki/Kuduk, który już tradycyjnie przed spaleniem Marzanny intonuje stosowną piosenkę głośno zaśpiewał „ Wiosnę” zespołu Skaldowie i naonczas Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie powiedział kilka celnych słów o tradycji witania wiosny i wezwał wyznaczone osoby do wykonania „ wyroku” spalenia pięknie i artystycznie zmontowanej w Terapii Zajęciowej Marzanny. Brawa i śpiewy towarzyszyły tradycyjnym czynnościom przywołania wiosny i ogłoszenia faktu jej przybycia. Ktoś nawet zauważył lecącego z Afryki z ponaddzwiękową szybkością , stęsknionego za Polską bociana. Wiosna, wiosna, wiosna. Śpiewaliśmy, smakowaliśmy pysznego jadła, rozmawialiśmy – pełnia radości towarzyskiego spotkania. I niech tak zawsze będzie. Do zobaczenia za rok.

– Dzień dobry Państwu. Bardzo nam miło, że ponownie możemy tutaj gościć. Na początek zaśpiewamy trzy piosenki ludowe. Zachodzi słoneczko, szła dzieweczka do laseczka oraz walczyk łowicki. Oto: Chór Rapsodia na ludowo. Zapraszamy! Takim wstępem śpiewający konferansjer zapowiedział początek koncertu Ansamblu muzycznego funkcjonującego przy szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich i związanego także z Ogólnopolskim Stowarzyszeniem Seniorów. Chór Rapsodia śpiewa znakomicie pod batutą maestro Pana doktora Tadeusza Buczkowskiego. Dyrygent uderza w klawisze pianina. Pierwsze dzwięki przypominają tonację. Brawurowe wykonanie. Brawa. I ponownie głos prowadzącego występ: – Dziękujemy. Teraz zaśpiewamy trzy piosenki słowiańskie. Będzie to kontynuacja ludowych nutek. Chorwacka pieśń Kad si bila, rzadko już śpiewana, gruzińska Suliko I utwór z repertuaru Mazowsza: Kukułeczka. Ponownie dzwięki pianina i oszałamiajaca triada dźwięków na ludowo w trzech utworach, płynących z aparatów głosowych (gardeł) śpiewaków. Brawa. Brawa. Mieszkańcy Naszego Domu kiwają z uznaniem głowami. Konferansjer: – W repertuarze naszego chóru nie może zabraknąć piosenek patriotycznych. Na dzisiaj wybraliśmy: Rozkwitały pąki…, Czerwone maki na Monte Cassino…Muszę tu zaznaczyć, że w naszym zespole jest uczestnik bitwy pod Monte Cassino. Marian, pomachaj publiczności ręką. Oklaski i brawa. – Nie należy Mariana prosić o wspomnienie, bo może on o tej bitwie opowiadać tak długo, jak ona trwała – dodaje prowadzący. – Kolejna piosenka, to Polskie Kwiaty. Julian Tuwim, pisząc tekst o tęsknocie za krajem, nie przewidział, że emigracja osiągnie rozmiary epidemii, a nasze dzieci i wnuki będą szukać drugiej Ojczyzny. Narrator wzdycha. Wzdychają słuchacze: Mieszkanki i Mieszkańcy Naszego Domu. Uderzenie palców dyrygenta w klawisze pianina, wzruszający śpiew…Brawa, brawa, brawa. W bloku religijnym Chór Rapsodia wykonał znakomicie dwie pieśni: Signore delle cime (Lord of the Mountain Tops) popularne włoskie dzieło wiary autorstwa Bepi De Marzi oraz Stabat Mater. Brawa. Brawa. Brawa. Prowadzący występ chórzysta: – Raz do roku jest taki dzień, który przemija jak piękny sen, wszystkie kobiety, panie i matki, w tym dniu dostają pachnące kwiatki, ja kwiatów nie mam dla Ciebie, tylko w życzeniach przesyłam siebie… I oto Chór Rapsodia pod znamienitą dyrekcją Pana doktora Tadeusza Buczkowskiego, dwa dni po Świecie Kobiet – 10 marca 2015 roku, zaśpiewał wspaniale wszystkim Mieszkankom Naszego Domu – ( DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”, ul. Eugeniusza Romera 21 – 29, Szczecin. Dyrektor – Pan Ryszard Budzisz): wspaniałe, przedwojenne przeboje wszechczasów: Umówiłem się z nią na dziewiąta, Nie kochać w taką noc, to grzech oraz Zimny Drań. Brawa. To był wspaniały koncert.

Wspólnie wykonaliśmy naszą super EKO MARZANNĘ, w której od pierwszego wejrzenia zakochali się wszyscy Panowie z naszego Domu. Jednak po chłodach zimowych tak bardzo pragniemy wiosny, że dnia 24.03.2015 zorganizowaliśmy palenie naszej pięknej kukły. Wraz z jej odejściem, przy wspólnych śpiewach przywitaliśmy wiosnę.