21 marca, w obecnych czasach kojarzy się chyba wszystkim z początkiem kalendarzowej wiosny, a co za tym idzie często z wagarującymi uczniami, i po prostu początkiem czegoś nowego. Pierwszy dzień wiosny był dla naszych słowiańskich przodków jednym z najważniejszych dni w roku. Wtedy to świętowano narodziny nowego życia po mroźnej i wyczerpującej zimie, stąd Jare Święto, zwane też Jarymi Godami. Jare Święto było nawet kilkudniowym cyklem obrzędów. Już wtedy topiono Marzannę nazywaną inaczej Morą Śmiercią lub Smertką. Nietrudno zatem się domyślić, że utopienie marzanny oznaczało śmierć zimy. W czasach prasłowiańskich wierzono, że zabicie postaci przedstawiającej boginię śmierci spowoduje jednocześnie usunięcie jej królestwa, czyli zimy, i nadejście wiosny. Zwyczaj ten obchodzony do dziś w całej Polsce, nazywany jest topieniem lub paleniem kukły słomianej zwanej Marzanną. Marzanna jest wyobrażeniem i symbolem zimy, śmierci, wszelkich chorób i zła a jej niszczenie symbolizuje jej koniec, rodzenie się nowego życia, magicznym przywoływaniem wiosny. Ludzie zmęczeni zimą, nie chcąc dłużej czekać na przybycie wiosny starają się ją przywołać topiąc kukłę Marzanny. Seniorzy z Dziennego Domu Pomocy Społecznej Nr 2 przy ul.Łukasiewicza 6 wraz z kolegami z Dziennego Domu Pomocy Społecznej nr 4 przy ul. Krasińskiego, 21 marca 2017 roku postanowili wspólnie pożegnać zimę i przywitać wiosnę. Aby jednak tradycji stało się zadość Nasi koledzy i koleżankiz ,,Krasińskiego” własnoręcznie wykonali symboliczną Marzannę. „Utopiliśmy” naszą Marzannę, rzucając ją z Mostka Zakochanych nad Rusałką w Parku Kasprowicza. A zatem ,,Witaj Wiosno!”. Po wspólnym oficjalnym przywitaniu wiosennej pory roku, wybraliśmy się na spacer, szukając pierwszych oznak budzącej się do życia przyrody.

Czytaj dalej

W dniu 16.03.2017r. Podopieczni Dziennego Domu Pomocy Społecznej Nr 2 przy ul. Łukasiewicza 6 w Szczecinie zaraz po śniadaniu udali się do Muzeum Narodowego w Szczecinie. Można tam podziwiać wystawę „Plakatów Polski” ze zbiorów Muzeum Polskiego w Ameryce i Misji Polskiej w Orchard Lake. Wystawa zawiera zbór plakatów, druków okazjonalnych i ilustracji. Są to obrazy osnute wokół rodzimej mitologii, posługujące się stereotypami i schematycznymi reprezentacjami. Plakaty przedstawiają styl myślenia o Polsce, jej tradycjach, obrzędach, obyczajach, panteonie bohaterów oraz idei sprzężonych z pojęciami najwyższej rangi i doniosłości. Zaprezentowany zbiór to kolejny znaczący zasób obiektów graficznych podnoszącą naszą wiedzę o aspiracjach kulturotwórczych środowiska emigracyjnego. Seniorzy wrócili zadowoleni i nasyceni urokiem i pięknem tych dzieł. Niebawem, ponownie wybierzemy się do Muzeum Narodowego, aby móc obejrzeć i podziwiać kolejne niezwykłe wystawy prac i zbiorów.

Czytaj dalej

Pani Zosia, Nasza Podopieczna, niezwykle lubiana i szanowana koleżanka, w dniu 10.03.2017r., w piątek obchodziła swoje 92 urodziny. Była to doskonała okazja do wspólnego świętowania tak ważnego święta dla jednej z naszych Uczestniczek. Uroczyste obchody urodzin w Dziennym Domu Pomocy Społecznej Nr 2 przy ul. Łukasiewicza rozpoczęły się o godz. 11:00. Przedstawiciele Podopiecznych, a więc Rada Uczestników wraz z Kierownikiem Domu złożyli Podopiecznej urodzinowe życzenia w imieniu wszystkich pozostałych. Następnie wspólnie wręczyli bukiet kwiatów, a także wszyscy razem zaśpiewali jubilatce tradycyjne ,, 100 lat, 100 lat …” Tuż po części oficjalnej – składaniu życzeń urodzinowych i wręczaniu upominków – jubilatka Pani Zofia ukroiła pierwszy kawałek torta. Ciasto urodzinowe było nie tylko bardzo pyszne, ale i pięknie przygotowane. Na samym środku widniał napis ,, urodziny Zosi”. Tuż po słodkim poczęstunku nadszedł czas na tańce przy znanych nam wszystkim rytmach lat 70-tych. Świętowanie urodzin trwało Az do samego obiadu! Pani Zosiu jeszcze raz życzymy Pani wszystkiego co najlepsze, przede wszystkim dużo, dużo zdrówka i samych słonecznych, pogodnych dni! 100 lat, 100 lat!

Czytaj dalej

10 marca, to w Birmie Święto Pory Bezdeszczowej. W Polsce jednak, tego dnia coraz częściej obchodzi się j także „Dzień Mężczyzny”, czyli święto mające być odpowiedzią na przypadający 8 marca ,,Dzień Kobiet”, ale odróżniające się od skierowanego do nastolatków Dnia Chłopaka. Pomysł utworzenia święta dla płci męskiej pojawił się już w latach 60 – tych, ale konkretną formę przybrał dopiero 30 lat później. Pierwszym państwem, gdzie zaczęto obchodzić „Dzień Mężczyzn” została Malta, a następnie święto przejmowały kolejne kraje. Nie ma jednak wspólnej daty, więc w zależności od miejsca panowie świętują 7 lutego, 19 grudnia lub 10 marca.

Czytaj dalej

Dnia 06.03.2017r. w jadalni naszego Domu odbyła się prezentacja multimedialna poświęcona życiu i twórczości polskiego malarza Nikifora Krynickiego. Urodził się on w 21 maja 1895 roku w Krynicy, zmarł 10 października 1968 w Foluszu. Naprawdę nazywał się Epifaniusz Drowniak. Był malarzem zaliczanym do grona najwybitniejszych na świecie malarzy tzw. naiwnych, prymitywistów. Krynicki z pochodzenia był Łemkiem. Jego ojciec był Polakiem, według legendy – uznanym malarzem, kryptonimowanym jako „T”. Także po matce, która wychowywała go samotnie, w wielkiej biedzie i poniewierce, najmując się do różnych prac gospodarskich, odziedziczył wadę słuchu i wymowy. Osierocony podczas I wojny światowej, nie umiejący porozumieć się z otoczeniem, traktowany był początkowo przez krynicką społeczność jako odmieniec – izolowany fizycznie i psychicznie, wyśmiewany. Nie wiadomo również, kiedy zaczął rysować i malować. Od początku jednak przejawiał ogromną wolę dążenia do celu, jaki sobie wyznaczył – być malarzem, być „Matejką z Krynicy” Czuł się zresztą krynickim patriotą lokalnym, dwukrotnie w ramach akcji „Wisła” wywożony był w odległy koniec Polski, z uporem wracał do rodzinnego miasta.

Czytaj dalej