Uroczystości rozpoczęło gremialne odśpiewanie przez zebranych z Panem Ryszardem Budziszem, Dyrektorem Naszego Domu na czele – Mazurka Dąbrowskiego. Następnie Pani Izabela Piskorz, Kierownik działu socjalno – środowiskowego wygłosiła słowo wstępne, w którym opisała historyczno – patriotyczne uwarunkowania, przyczyny i wagę obchodzonego w sposób szczególny Święta Narodowego. Potem prozę przemówienia uzupełnił powiedziany przez Lecha Galickiego, instruktora k – o: wiersz Ludwika Wiszniewskiego –„11 listopada”. Zespół Wokalny Naszego Domu ( Pani Henryka Szafranek, Pani Anna Karasińska, Pani Irena Lewińska, Pani Stanisława Fader, Pani Aniela Wiśniewska, Pani Marianna Kawałkowska i Pani Stefania Michalewicz) wykonał pieśni: „ Deszcz, jesienny deszcz” oraz „ Rotę”. Poezję Adama Mickiewicza” Ja w mej chacie spać nie mogę” w sposób wielce szlachetny wygłosił Pan Witold Czarnecki. Następnie prowadząca konferansjerkę akademijną Pani Maria Magdalena Wołoszczuk odczytała esej „ Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada”. I zaraz potem utrzymany w poetyce spotkania: „ Hymn „ wieszcza Juliusza Słowackiego pięknie zinterpretowany przez Panią Katarzynę Dudę – rehabilitantkę. Ponownie Zespół Wokalny wykonał „ Warszawiankę” i „ Hej chłopcy, bagnet na broń”. Niezwykłe refleksje wywołał poetycki dialog „ Katechizm polskiego dziecka” napisany w roku 1901 przez Władysława Bełzę, a wyartykułowany w symbolicznej rozmowie międzypokoleniowej między Panem Witoldem Czarneckim (Mieszkańcem i jednocześnie aktorem domowego Teatru Empatia) i Panią Magdą Niżniowską – instruktorem terapii zajęciowej. „ Czym twa ziemia?” – zadała pytanie młoda wiekiem Pani Magda. „Mą Ojczyzną” – odpowiedział Pan Witold. „ Czym zdobyta?- padło pytanie. „ Krwią i blizną”. – odpowiedział senior – kombatant. I wzruszył się szczerze. Tak bardzo naturalnie – mimo, że gra aktorska nie jest mu obca…Potem Pani Anna Karasińska z wielkim wyczuciem artystycznym przedstawiła wiersz” Serca nam biją”, a Pani Maria Kawałkowska powiedziała znakomicie poezję” Niepodległości dzień”. Następnie Pan Przemysław Kuduk – rehabilitant, ujawniając swój wielki talent do przekazywania mocy ważnych słów wyrecytował wiersz Marii Konopnickiej „ O Wrześni”. Zespół Wokalny Naszego Domu zaśpiewał: „ O Panie” i „ Wszystko co nasze Polsce oddamy”. W dalszej kolejności Pani Henryka Szafranek (Mieszkanka, aktorka domowego Teatru Empatia) w sposób szlachetny powiedziała wiersz „ Mówiono”. Pani Magdalena Niżniowska zaprezentowała z wielką powagą i wyczuciem przesłania tekst” Naczelnik”. Traktował on o Marszałku Józefie Piłsudskim. Zespół Wokalny zaśpiewał pieśni: „ Pierwsza Brygada” i „Piękna nasza Polska cała”. I tak zakończył się program wokalno – słowny w wykonaniu Mieszkańców i pracowników Naszego Domu. A po chwili na scenie Niepodległościowej Akademii pojawiły się dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 11 im. UNICEF-u mieszczącej się przy ulicy Emilii Plater 20 w Szczecinie. Ubrane w stroje, na tle scenografii z epoki ( początek dwudziestego wieku) przedstawiły zebranym widowisko mówiące o czasach rozbiorów Polski i wybijaniu się naszej Ojczyzny na Niepodległość. Przedstawienie znakomicie przygotowała i wyreżyserowała Pani Marzena Mrowińska, pedagog. Były wielkie brawa przede wszystkim od Seniorów – w świątecznym podziękowaniu i uznaniu dla młodych wykonawców. Na zakończenie Akademii Pani Małgorzata Kruszyńska – Kryszak, Kierownik Działu Opiekuńczo – Rehabilitacyjnego w pięknej mowie podsumowującej Akademię z okazji Narodowego Święta Niepodległości zauważyła, iż w sposób niezwykły i bardzo wymowny w patriotycznej uroczystości, która odbyła się w Naszym Domu nastąpiło ożywiające ducha polskości spotkanie pokoleń. To ważny znak. Jaki? „ Jeszcze Polska nie zginęła! „. Póki takie spotkania mają miejsce.
