Jak to w naszym Domu bywa na Łukasiewicza, często zapraszamy niezwykłych gości, organizujemy różne warsztaty, konkursy czy prelekcje na rozmaite tematy. I tym razem postanowiliśmy zaprosić niezwykłą osobę Panią, Cecylię Judek – Sekretarza Książnicy Pomorskiej, która przybyła do nas w czwartek, dnia 19.02.15r. Celem wizyty było przedstawienie naszym Seniorom w niezwykły i niepowtarzalny sposób życia i twórczości Stefana Żeromskiego – polskiego prozaika, publicysty, dramaturga, nazwanego "sumieniem polskiej literatury". Pani Cecylia już od samego początku wprowadziła wszystkich w niesamowity nastrój. Na sali momentalne zapadła cisza, a uczestnicy z zaciekawieniem zaczęli wsłuchiwać się w historię całego życia omawianego poety… historia rozpoczęła się tak … Stefan Żeromski urodził się 14 października 1864 r. w Strawczynie koło Kielc. Wychowywał się u stóp Gór Świętokrzyskich. Pochodził ze szlacheckiej, ale biednej rodziny. Jego ojciec Wincenty był dzierżawcą, człowiekiem towarzyskim, romantykiem i patriotą. Matka, Józefa z Katerlów, była kobietą bardzo wrażliwą, oczytaną, kochała poezję. Rodziców pisarz stracił bardzo wcześnie (matka zmarła w 1879 r., ojciec w 1883 r.). W 1874 r. Żeromski rozpoczął naukę w gimnazjum kieleckim. Na swoje utrzymanie zarabiał udzielaniem korepetycji. Uczył się słabo i miał kłopoty ze zdrowiem, co spowodowało, że powtarzał dwie klasy. Żeromski studiował w warszawskiej Szkole Weterynaryjnej. Zafascynowało go życie ideowe warszawskich studentów. Podczas gorących dyskusji ukształtowały się jego poglądy. Trudna sytuacja materialna zmusiła pisarza do opuszczenia stolicy i podjęcia pracy w charakterze guwernera na dworach szlacheckich. W latach 1891-1894 Żeromski współpracował z czasopismem ,,Głos", w którym publikowano jego pierwsze utwory. W 1892 r. poślubił Oktawię z Radziwiłłowiczów Rodkiewiczową i wyjechał do Raperswil (Szwajcaria), gdzie pracował jako pomocnik bibliotekarza. Pod pseudonimem Maurycy Zych wydał w Krakowie w 1895 r. opowiadania: "Rozdziobią nas kruki, wrony…". Szwajcarię Żeromski opuścił w 1896 r., zamieszkał z rodziną w Warszawie. Pracował w Bibliotece Ordynacji Zamojskich. Dla ratowania zdrowia wyjechał w 1902 r. na kurację do Włoch. Leczył się również w Nałęczowie i Zakopanem. W latach 1909-1912 Żeromski przebywał we Francji. Po powrocie osiedlił się w Zakopanem. Tu zastał go początek wojny. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę pisarz wrócił do Warszawy. Rozpoczął działalność publicystyczną i dramatopisarską. W tym okresie powstał dramat "Uciekła mi przepióreczka" (1924) i powieść "Przedwiośnie" (1925). Stefan Żeromski zmarł 20 listopada 1925 r. w Warszawie. Dzięki spotkaniu z Panią Cecylią Judek Nasi Podopieczni poznali, poza tradycyjną biografią prozaika, wiele szczegółów z życia i twórczości, wiele skrywanych tajemnic i ciekawostek dotyczących poety. Prelekcje było bardzo twórcze, wnoszące przede wszystkich dużo nowych informacji, które zdecydowanie dziś wszystkich wzbogaciły! Dziękujemy za tak pięknie opowiedziane życie niezwykłej osoby, jaką był Stefan Żeromski!
