Kategoria: Aktualności

 Zgodnie  z tradycją, którą kultywujemy w Naszym Domu już od pewnego czasu w miesiącu styczniu każdego  Nowego Roku ( teraz 20.01.2014 r.) organizujemy Koncert Noworoczny. Przy okazji warto dodać, że zwyczaj rozpoczynania Nowego Roku od pierwszego dnia stycznia wprowadził w swej reformie kalendarzowej Gajusz Juliusz Cezar. Rzymianie czcili w ten dzień Janusa, boga bram, drzwi i początków. Wiele języków, w tym angielski i niemiecki przejęły właśnie od Janusa nazwę miesiąca styczeń (ang. January, niem. Januar). Wcześniej Rzymianie nowy rok witali 1 marca, dlatego też w wielu językach zapożyczone nazwy września, października, listopada i grudnia, czyli 9., 10., 11. i 12. miesiąca roku pochodzą od łacińskich liczebników septem, octo, novem, decem (7, 8, 9, 10). I chyba warto o tym wiedzieć, by z roku na rok warto być mądrzejszym, stąd od wieków i na  różnych kontynentach zwykło się starszych ludzi, seniorów zwać mędrcami i powoływać rady starszych, jako ciała doradcze. Wróćmy jednak do Koncertu Noworocznego zorganizowanego w naszym DPS „Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczącym się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29. W pięknie ustrojonej Jadalni wystąpił Chór „ Srebrna Młodość”, który już  ostatnim miesiącu ubiegłego roku z wielką determinacją i  wokalnym oddaniem przygotował bardzo interesujący i  niezwykle oryginalny zestaw piosenek stanowiących repertuar specjalnego występu na rozpoczęcie 2014 roku. Zaśpiewano znane i lubiane już od dłuższego czasu  przez Mieszkańców piosenki: „ Kareta Złota”,” Zakochałam się w Szczecinie”, czy też „ Złoty pierścionek” ale także wzbogacono propozycję dla słuchaczy o tak słynne utwory, wręcz standardy jak: „ Deszczowa piosenka”, „ Que sera, sera”,  „ Suliko”, a także przyjęty entuzjastycznie przez słuchaczy przebój  z repertuaru Marleny Dietrich – „Lili Marlen”. Panie chórzystki: Henryka Szafranek, Danuta Krawczyk, Anna Karasińska, Maria Kawałkowska, Stanisława Fader wspomagane przez  pracowników Naszego Domu: Magdalenę Niżniowską, Katarzynę Dudę, Jagodę Kabat i Przemka Kuduka zaopatrzonych w instrumenty perkusyjne, i akompaniament gitary intruktora k-o  dały z siebie wszystko co najlepsze w śpiewaczej profesji. W zamian otrzymały gromkie brawa  Szanowni Czytelnicy, trzeba zauważyć, iż Koncert Noworoczny oraz bisy w Naszym Domu trwały godzinę i dziesięć minut. A to już czas pełnowymiarowego występu profesjonalnego. Na początku i na zakończenie Koncertu, Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu wygłosił krótkie lecz niezwykle treściwe przemówienia sławiące rolę muzyki ( w tym muzykoterapii) w życiu każdego człowieka, pozwalające mu żyć w harmonii i radości. Podziękował także wykonawcom za niezwykle udany występ i  wyraził wielkie zadowolenie z faktu, iż Koncerty Noworoczne stały się  tradycyjnym elementem życia kulturalnego społeczności DPS – u. Bo przecież w zdrowym ciele – zdrowy duch, zaś nośnikiem zgody  i przesyłanych wzajemnie szczerych uśmiechów  jest radość śpiewania. I niech tak zawsze będzie.

 Według tradycji ludowej, w latach, gdy 24 grudnia wypada w niedzielę, wigilia nie mogła być obchodzona, ponieważ „niedziela nie przyjmuje postu”. W takim przypadku wieczerzę wigilijną urządzano już w sobotę, a Boże Narodzenie świętowało się przez trzy dni. Zgodnie z tradycją w Polsce wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z „pierwszą gwiazdką na niebie”. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej zwiastującej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie. Uczestnicy wieczerzy wzajemnie przełamują się opłatkiem, jednocześnie składając sobie życzenia. Na stole przykrytym białym obrusem z wiązką sianka pod spodem ustawia się o jedno nakrycie więcej, niż wynosi liczba zgromadzonych osób. Dodatkowe miejsce przy stole wigilijnym przeznaczone jest dla niezapowiedzianego gościa, a zwyczaj ten upowszechnił się w dziewiętnastym wieku. Ważnym zwyczajem towarzyszącym wigilii Bożego Narodzenia jest śpiewanie kolęd. W DPS „Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczącym się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 Wigilia jest obchodzona w sposób niezwykle uroczysty. Nasz Chór „ Srebrna Młodość” długo przed Świętami pilnie i z przyjemnością śpiewa w trakcie prób kolędy, tak aby podczas wieczerzy wigilijnej, w tym roku ( 2013) odbyła się ona dziewiętnastego grudnia – zabrzmiały one najpiękniej. Na rozpoczęcie  szczególnego wieczoru wigilijnego ważne i serdeczne słowo z życzeniami świątecznymi  wygłosił do zebranych Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu. Błogosławieństwo Mieszkańcom przekazał pełniący wśród nich opiekę duszpasterską Ksiądz kanonik Jan Zapartek. Słowo na te szczególna uroczystość powiedział Pan Bogdan Jaroszewicz, zastępca Prezydenta miasta Szczecin. Potem już wszyscy łamali się opłatkiem i nawzajem składali sobie „ wszystko co najlepsze”. Jadalnia pięknie ustrojona ozdobionymi choinkami rozbrzmiała kolędami, które jak mówią Polacy  są najpiękniejsze na świecie. Oczywiście: polskie kolędy i pastorałki. Smakowite, choć postne dania dopełniły piękna wigilijnej wieczerzy. I tak w ten, jak mówią słowa piosenki” najpiękniejszy dzień w roku” – było pięknie. Bo w Naszym Domu inaczej być nie może.

Kiermasz, to  wywodząca się ze średniowiecza uroczystość wiejska organizowana zwykle w czasie parafialnego odpustu, poświęcenia kościoła lub święta patrona parafii. Później nazywano tak imprezę taneczną organizowaną razem z jarmarkiem. Dziś określenie to wiąże się z imprezami rozrywkowymi lub handlowymi, może to być m.in. sprzedaż określonego rodzaju artykułów np. kiermasz książek, kiermasz odzieży, kiermasz rękodzieł i sztuki ludowej, organizowanych zazwyczaj pod gołym niebem, ale nie zawsze. Terapia zajęciowa jest rodzajem ergoterapii, która ma za zadanie uaktywnić pacjenta poprzez wykonywanie określonych czynności mających również charakter usprawniania psychicznego i fizycznego. Ergoterapia, właściwa "terapia zajęciowa" – stanowi oddzielną formą rehabilitacji. W ramach jej prowadzi się wiele różnych zajęć m.in.: rzeźbiarstwo, tkactwo, krawiectwo, wikliniarstwo oraz wszelkiego rodzaju prace ręczne. Wykorzystuje się tutaj również wszystkie pozostałe formy terapii zajęciowej. Właśnie w trakcie tego typu  działań w Naszym Domu pod kierunkiem instruktorów jego Mieszkańcy wykonują rozmaite przedmioty, rękodzieła,  plastyczne cudeńka, często związane z  folklorem, tradycją, czy też nadchodzącymi świętami. Wystarczy spojrzeć do naszych pracowni terapii zajęciowej aby przekonać się ile zdolności i możliwości twórczych tkwi w dłoniach osób niepełnosprawnych, czy też seniorów. Czas kiermaszu stanowi swoisty  okres przedstawiania plonów ergoterapii w przestrzeni publicznej, daje możliwość pozyskania przez osoby zainteresowane niekonwencjonalnych, czy też tworzonych na rozmaite okazje prawdziwych dzieł sztuki. A ich amatorów jest wielu. Dnia 14 grudnia 2013r., w sobotę DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 -29, a także Dzienny Dom Pomocy Społecznej przy ulicy Łukasiewicza 6 wzięły udział w Bożonarodzeniowym Kiermaszu Świątecznym, który w tym roku odbył się w znanej szczecińskiej Galerii Handlowej Turzyn. Była to doskonała okazja do zaprezentowana własnej  twórczości plastycznej, a także obejrzenia prac innych, biorących udział w kiermaszu ośrodków ze Szczecina i okolic. Na tę okazję  przygotowano między innymi stroiki świąteczne, bogato zdobione wieńce bożonarodzeniowe, ręcznie szyte Mikołaje, Panie Mikołajowe, pomocnice Mikołaja, anioły, skarpetki, renifery oraz różnorodne dekoracje filcowe. W tym roku nie zabrakło także tradycyjnych ręcznie wykonanych bombek, choinek czy kartek świątecznych. W wykonanie tych wszystkich dzieł Nasi Seniorzy włożyli dużo serca, starając się by jak najlepiej oddawały atmosferę zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia. Byliśmy niezmiernie dumni, że nasze stoisko cieszyło się  ogromnym zainteresowaniem. Daje to pewność i radość, iż nasze wyroby znajdą się w domach Szczecinian i sprawią, że zagości w nich prawdziwie świąteczny nastrój. Choćby dlatego waga terapii zajęciowej jest tak wielka. Wesołych Świąt.

13 grudnia 2013 roku gościliśmy jak zwykle w  Kawiarence w Naszym Domu w ramach spotkań z cyklu „ Gość w  Domu” wybitnego naukowca, księdza Zdzisława Kroplewskiego,  profesora Uniwersytetu Szczecińskiego, doktora habilitowanego, teologa i psychologa. Zdzisław  Kroplewski (ur. 17 grudnia 1955 w Człuchowie) – polski ksiądz katolicki, prałat i kapelan honorowy papieża, doktor habilitowany profesor US, kapelan diecezji koszalińsko – kołobrzeskiej. Od 2004 dziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego. Postać to niezwykła, ale idea naszych spotkań ,, Gość w Domu’’ zawiera się w realizowaniu celu: osoby posiadające niezwykłą charyzmę , zajmujące się bardzo interesującymi społeczność Naszego Domu sprawami są zaproszone do nas, ponieważ Mieszkańcy sami nie mają żadnej możliwości spotkania ich, czy też posłuchania jak dzisiaj – znakomitego wykładu z zakresu psychologii. I to na dodatek traktującego o sprawach bliskich każdemu człowiekowi żyjącemu w dużej w dużej społeczności – relacjach występujących między ludźmi, rozmaitego typu ich zachowania, możliwościach analizy postępowania własnego, czy też sąsiadów z ,,Dużego Domu’’ – jak DPS ,,Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej’’. Psychologia (od staropolskiego: Psyche –dusza i logos-słowo, myśl, rozumienie) nauka badająca mechanizmy i prawa rządzące psychiką oraz zachowaniami człowieka. Psychologia bada również wpływ zjawisk psychologicznych na interakcję międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem. Psychologia społeczna, to dziedzina nauki z pogranicza psychologii i socjologii badająca w jaki sposób obecność innych ludzi i ich działania wpływają na psychikę jednostki. Mówiąc inaczej jest to nauka badająca procesy psychiczne i zachowania się ludzi znajdujących się w sytuacjach – takich, w których występują inni ludzie. Jest to stosunkowo młoda gałąź psychologii, która wyodrębniła się dopiero pod koniec lat trzydziestych dwudziestego wieku.  I tak krok po kroku ks. Profesor  Zdzisław Kroplewski w krótkim czasie odpowiadającym trwaniu wykładu akademickiego przybliżył zebranym w sposób jasny, nie unikając anegdot dla poprawy nastroju słuchaczy – mnogość zagadnień z zakresu psychologii. Na koniec były podziękowania, dyplom, stroik bożonarodzeniowy z pracowni Terapii Zajęciowej Pani Heleny Sawczyszyn. Już umówiliśmy się z księdzem profesorem na kolejne spotkania w roku 2014r. Mowa będzie oczywiście o psychologii, i o tym jak żyć dobrze i w zgodzie z otoczeniem. 

 W piątek 29 listopada  2013 roku o godzinie 10.00 rozpoczęła się uroczystość z okazji Trzydziestolecia  działalności Domu Pomocy Społecznej” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczącego się w Szczecinie przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29. Warto wspomnieć,  iż przekazanie  tej placówki do użytkowania   odbyło się  uroczyście w dniu  12 października  1983 roku. Dom zbudowany został ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia  z pomocą Kombatantów. W  Jubileuszowych obchodach wzięło udział wielu Gości z Panem Piotrem Krzystkiem, Prezydentem  Miasta Szczecin oraz Jego zastępcą, Krzysztofem Soską – na czele. Gościliśmy:  Panią Małgorzatę Olejnik, Dyrektora Wydziału Spraw Społecznych Urzędu Miasta, Panią Martę Giezek, Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie, Panią Profesor dr hab. Barbarę Kromolicką, Dziekana Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Szczecińskiego  a także wielu  przedstawicieli  władz samorządowych oraz  dyrektorów  zaprzyjaźnionych  Domów Pomocy  Społecznej  z obszaru  województwa, a nawet  przybyłych z Szarocina, Moczarów, czy też z Międzyrzecza. W uroczystościach brali udział Mieszkańcy Naszego Domu, przede wszystkim zaś Panie: Urszula Wolska i Janina Puchalska, jedne z pierwszych osób , które zamieszkały w Naszym Domu. Obdarowano je stosownymi do święta upominkami oraz bukietami pięknych kwiatów. Należy  dodać, że  DPS  mieszczący się przy ulicy Eugeniusza  Romera przeznaczony jest dla 238 osób w podeszłym wieku i przewlekle somatycznie chorych. Świadczy na rzecz mieszkańców  ( 156 pracowników) usługi w zakresie potrzeb bytowych, opiekuńczych i wspomagających. W zakresie potrzeb bytowych zapewnia miejsce zamieszkania, wyżywienie, odzież i obuwie oraz utrzymanie czystości etc.. Uroczyste obchody Jubileuszowe zainaugurował koncert orkiestry wojskowej, która z żołnierskim animuszem, nie odstając od w niczym od znanych, amerykańskich bandów zagrała popularne melodie i standardy muzyki  rozrywkowej wprowadzając uczestników  spotkania w doskonały nastrój adekwatny do  chwili. Obchody prowadzili, posługując się szlachetnym słowem i przekazując  zebranym wiele cennych informacji , a także błyskotliwych anegdot dotyczących  historii  i teraźniejszości Domu: wytrawna w  profesjonalnej konferansjerce na falach eteru, znana  z wielu wybitnych  osiągnięć w Teatrze Wyobraźni – Pani redaktor  Agata Foltyn oraz Gospodarz – Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”, który „odpytany” został  na okoliczność Jubileuszu Domu i udzielił wielu interesujących odpowiedzi związanych zarówno z historią DPS – u przy Romera oraz Jego bogatym życiorysem zawodowym.   (…)                  – Pragnę wyrazić głęboką radość z okazji obchodów Jubileuszu 30 – lecia  Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej. Z ogromnym uznaniem myślę o Państwa odpowiedzialnej pracy, za otaczanie fachową opieką przebywających tu osób starszych, którzy tu znaleźli swój drugi dom, opiekę oraz co najważniejsze miłą i serdeczną atmosferę – powiedział w czasie uroczystości Piotr Krzystek, Prezydent Szczecina . – Jubileusz Trzydziestolecia,  to piękna i skłaniająca do zadumy rocznica. Przez ten długi czas dzięki solidności, profesjonalnemu wykonywaniu powierzonych zadań ale również wrażliwości, empatii i życzliwości dla osób, którym pomagacie, wzbudzacie dumę oraz zaufanie całego społeczeństwa(…).  Słowa Pana Prezydenta zebrani przyjęli z wielką życzliwością wspartą gromkimi  brawami. W pięknie udekorowanej Sali Domowej Jadalni wyeksponowano archiwalne zdjęcia związane z historią Domu i personami, które odegrały ważka rolę w jego działalności na przestrzeni trzydziestu lat. Wiele osób korzystając z udostępnionego im czasu w trakcie uroczystości wspominało swe koligacje z DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 -29. Były łzy radości i wzruszenia. O godzinie 12.30 Goście, Mieszkańcy i Pracownicy udali się do Kościoła pw. Zwiastowania Pańskiego na placu świętego Ottona, gdzie ksiądz kanonik Jan Zapartek, proboszcz i jednocześnie opiekun duchowy Mieszkańców Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej koncelebrował Mszę święta w intencji wszystkich osób związanych na przestrzeni trzydziestu lat istnienia z DPS –em przy Romera. Po strawie duchowej wszyscy uczestniczący w uroczystościach Jubileuszowych udali się na wystawny( „ czym chata bogata, tym rada”) obiad. I tak zakończyły się główne uroczystości z okazji Trzydziestolecia DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 -29. O tym szczególnym święcie będzie się u nas jeszcze długo mówiło, wspominało, lecz teraźniejszość, która za chwilę stanie się przeszłością – goni, więc trzeba nam pracować dla dobra Domu i jego Mieszkańców, aby w trakcie kolejnych rocznic  – o Domu ( DPS –ie) przy Romera i jego społeczności mówiono tak jak teraz – najlepiej.

 Wieczory poetyckie   organizowane od kilku lat wspólnie przez Nasz Dom i Radę Osiedla Zawadzkiego – Klonowica  maja  świetną renomę i cieszą się dużym zainteresowaniem zarówno wykonawców jak i spragnionych  dużej i w sposób bardzo kulturalny, z artystycznym  szarmem podanej dawki kultury w postaci: wyrafinowanych tańców, pięknej poezji, czy też uroczych piosenek. Z roku na rok poziom spotkań jest na coraz to wyższym poziomie. Czy wyznaczono granicę tego trendu. Zapewne: nie, bo: wszyscy – organizatorzy i wykonawcy bardzo się starają, by najlepiej jak można pokazać swe osiągnięcia i możliwości. W tym roku ( 2013) – 20 listopada ( cóż to za wspaniała, jesienna, melancholijna  pora na poezji recytowanie, taneczne pląsy i śpiew w tonacjach, rytmach i gatunkach rozmaitych). Mistrz, wieszcz Adam Mickiewicz byłby zachwycony naszą poezyą wieczorną z dodatkami sztuk pięknych. Otwarcia spotkania artystycznego dokonali: Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21-29 oraz Pani Grażyna Przygocka, zastępca Przewodniczącego  Rady Osiedla Zawadzkiego – Klonowica. Widzowie – uczestnicy  reprezentowali zarówno społeczność Naszego Domu oraz zaprzyjaznionego Osiedla. Pięknie ustrojona sala jadalni: świece, wystawa – obrazy miejscowych twórców ( Lucyna Chojnacka, Zofia Kuczyńska, Romana Kosińska – Kaczmarek i Wanda Hanczewska)  umieszczone na sztalugach, z głośników snuła się muzyka złotego Baroku. Spotkanie twórców prowadziła z melancholijnym wyczuciem i akcentem położonym na poetykę bohemy artystycznej – Pani Izabela Piskorz. Konferansjerką  zajęła się z dużą wprawą Pani Maria Magdalena Wołoszczuk. Na początku bardzo udany występ wokalno – muzyczny uczniów Gimnazjum Katolickiego. Następnie kapitalny pokaz taneczny zespołu „ Arabeski” z Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Piękna choreografia, olśniewające stroje, tancerki urodziwe…W antraktach wiersze mówili: Katarzyna Duda, Witold Czarnecki, Anna Karasińska, Magdalena Niżniowska, Alicja Czuraba, Lech Galicki. Rewelacyjnie piosenki zespołu Breakout zaśpiewała Pani Ewa Szadujko  ( Ewka O.) przy akompaniamencie dźwięków gitary elektrycznej, zaś Pani Magda Niżniowska w sposób niepowtarzalnie empatyczny i  delikatny zinterpretowała adekwatną do nastroju Wieczoru poetyckiego piosenkę Czesława Niemena do słów – wiersza Juliana Tuwima:” Wspomnienie”. Usłyszeliśmy: „ Mimozami jesień się zaczyna”. Pięknie było. A na koniec spotkania piosenka, którą śpiewali wszyscy: widzowie i wykonawcy:” Przed nami sława, wieczna zabawa (…)”. Kto tego nie pragnie? Zabawę i sławę na jeden na dwudziesty dzień listopada 2013 roku dał wszystkim Wieczór poetycki. Następny za rok.

 Uroczystości rozpoczęło gremialne odśpiewanie przez zebranych z Panem Ryszardem Budziszem, Dyrektorem Naszego Domu na czele –  Mazurka Dąbrowskiego.   Następnie Pani Izabela Piskorz, Kierownik działu socjalno – środowiskowego wygłosiła słowo wstępne, w którym opisała historyczno – patriotyczne uwarunkowania, przyczyny i wagę obchodzonego w sposób szczególny Święta Narodowego. Potem prozę przemówienia uzupełnił powiedziany przez Lecha Galickiego, instruktora k – o: wiersz Ludwika Wiszniewskiego –„11 listopada”. Zespół Wokalny Naszego Domu ( Pani Henryka Szafranek, Pani Anna Karasińska, Pani Irena Lewińska, Pani Stanisława Fader, Pani Aniela Wiśniewska, Pani Marianna Kawałkowska i  Pani Stefania Michalewicz) wykonał pieśni: „ Deszcz, jesienny deszcz” oraz „ Rotę”. Poezję Adama Mickiewicza” Ja w mej chacie spać nie mogę” w sposób wielce szlachetny wygłosił Pan Witold Czarnecki. Następnie prowadząca konferansjerkę akademijną Pani Maria Magdalena Wołoszczuk odczytała esej „ Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada”. I zaraz potem utrzymany w poetyce spotkania: „ Hymn „ wieszcza Juliusza Słowackiego pięknie zinterpretowany przez Panią Katarzynę Dudę – rehabilitantkę. Ponownie Zespół Wokalny wykonał „ Warszawiankę” i „ Hej chłopcy, bagnet na broń”. Niezwykłe refleksje wywołał poetycki dialog „ Katechizm polskiego dziecka” napisany w roku 1901 przez Władysława Bełzę, a wyartykułowany w symbolicznej rozmowie międzypokoleniowej między Panem Witoldem Czarneckim (Mieszkańcem i jednocześnie aktorem domowego Teatru Empatia) i Panią Magdą Niżniowską – instruktorem terapii zajęciowej. „ Czym twa ziemia?” – zadała pytanie młoda wiekiem Pani Magda. „Mą Ojczyzną” – odpowiedział Pan Witold. „ Czym zdobyta?- padło pytanie. „ Krwią i blizną”. – odpowiedział senior – kombatant. I wzruszył się szczerze. Tak  bardzo naturalnie – mimo, że gra aktorska nie jest mu obca…Potem Pani Anna Karasińska z wielkim wyczuciem artystycznym przedstawiła wiersz” Serca nam biją”, a Pani Maria Kawałkowska powiedziała znakomicie poezję” Niepodległości dzień”. Następnie Pan Przemysław Kuduk – rehabilitant, ujawniając swój wielki talent do przekazywania mocy ważnych słów wyrecytował wiersz Marii Konopnickiej  „ O Wrześni”. Zespół Wokalny Naszego Domu zaśpiewał: „ O Panie” i „ Wszystko co nasze Polsce oddamy”. W dalszej kolejności Pani Henryka Szafranek (Mieszkanka, aktorka domowego Teatru Empatia) w sposób szlachetny powiedziała wiersz „ Mówiono”. Pani Magdalena Niżniowska zaprezentowała z wielką powagą i wyczuciem przesłania tekst” Naczelnik”. Traktował on o Marszałku Józefie Piłsudskim.  Zespół Wokalny zaśpiewał pieśni: „ Pierwsza Brygada” i „Piękna nasza Polska cała”. I tak zakończył się program wokalno – słowny w wykonaniu Mieszkańców i pracowników Naszego Domu. A po chwili na scenie Niepodległościowej Akademii pojawiły się dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 11 im. UNICEF-u mieszczącej się przy ulicy Emilii Plater 20 w Szczecinie. Ubrane w stroje, na tle scenografii z epoki ( początek dwudziestego wieku) przedstawiły zebranym widowisko mówiące o czasach rozbiorów Polski i  wybijaniu się naszej Ojczyzny na Niepodległość. Przedstawienie znakomicie przygotowała i wyreżyserowała Pani Marzena Mrowińska, pedagog. Były wielkie brawa przede wszystkim od Seniorów – w świątecznym podziękowaniu i uznaniu dla młodych wykonawców. Na zakończenie Akademii Pani Małgorzata Kruszyńska – Kryszak, Kierownik Działu Opiekuńczo – Rehabilitacyjnego w pięknej mowie podsumowującej Akademię z okazji Narodowego Święta Niepodległości zauważyła, iż w sposób niezwykły i bardzo wymowny w patriotycznej uroczystości, która odbyła się w Naszym Domu nastąpiło  ożywiające ducha polskości spotkanie pokoleń. To ważny znak. Jaki? „ Jeszcze Polska nie zginęła! „. Póki takie spotkania mają miejsce.

6 listopada bieżącego roku nasz Teatr Empatia zaprezentował Domowej Społeczności DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”  a także ”oku  kamery” TVP Szczecin przedstawienie „ Ławka Papkina”, które było już wystawione  i docenione na Festiwalu Teatrów Amatorskich w Kamiennej Górze ( 4. 10.2013 r.). Prawdą jest, że  aktorzy, którzy mają  pokazać  efekt swojej pracy wśród osób ze swego środowiska chcą to uczynić najlepiej, a jednocześnie powoduje to powstanie u nich większego niż zazwyczaj stresu ( czytaj: efekt ambicji). Pani Maria Magdalena Wołoszczuk opisała powyższe zdarzenia i stany artystycznego ducha z pozycji jednej z aktorek biorących udział  w spektaklu „ Ławka Papkina”.  Oto Jej wrażenia:” Stres, zmęczenie, na szczęście tylko pozorna pustka w głowie. 6. 11 .2013 r. Są Goście z innych Domów, rodziny niektórych wykonawców,  jest dziennikarz i  operator z Telewizji Szczecin, a niewątpliwie ich obecność podnosi w dużej mierze rangę naszego przedstawienia. My w kulisach, zasłonięta kurtyna, scenografia, to przede wszystkim tytułowa Ławka i niebo, na którym zawisły trzy księżyce i spadające gwiazdy. To inna rzeczywistość.  Sztuka jest przecież przepełniona magią  przestrzeni  sceny, słowa i kostiumów. Widownia  wypełniona spragnionymi wrażeń  widzami, nastrojowe światła, i niezwykła muzyka, która wyciszona lub zgłośniona towarzyszy akcji sztuki cały czas. Dopracowanie makijażu, wzajemna pomoc, megastres, uśmiechy, wywiady dla Telewizji…Niedowierzam, że dzieje się to naprawdę. Inni chyba też. Słyszę wstępne przemówienie zastępcy Dyrektora Domu, Pani Katarzyny Kałuckiej. I jeszcze przypomnienie.  W kwestiach nagłośnienia i oświetlenia według zamiaru reżysera – nieoceniona pomoc Pana Przemka Kuduka – naszego rehabilitanta, scenografia – dzieło Pani Heleny Sawczyszyn – terapeutki zajęciowej i Pani Madzi Niżniowskiej, także inspicjentki nieocenionej. Początek  i koniec sztuki „ Ławka Papkina”. A w międzyczasie tyle niezwykłych sytuacji wywołujących wielką aprobatę publiczności.  Monologi, dialogi, mimika, ruchy, aktorska gra…Brawa unoszą nas, aktorów jak fala. A jest ich wiele. Brawa skandowane. Przypomina się mi / nam – wykonawcom „ galernicza praca” w trakcie prób, nieskończone powtórki  scenicznych zadań aplikowane przez autora sztuki i reżysera – Pana Leszka, naszego „tyrana” od nauki aktorskiego fachu, instruktora od kultury i oświaty. Warto było. Przygotowujemy kolejne przedstawienia. Profesjonalne. Klasykę i repertuar współczesny.”.

„Ławka Papkina”  reż. Lech Galicki, Teatr Empatia z DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”, ul Eugeniusza Romera 21 – 29. ( Dyrektor Domu: Pan Ryszard Budzisz).

Obsada:  Witold Czarnecki – Parapapkin i Romek,  Maria Magdalena Wołoszczuk – Pani Klara, Henryka Szafranek – Julcia, Alicja Czuraba – Cyberlalka, Woland – L.G.

Reszta w dodatku fotoreportażowym

 30 października 2013 roku w Naszym Domu wykład pod w/w tytułem wygłosiła Pani Barbara M. Kownacka z Uniwersytetu Szczecińskiego. Gościa powitała Pani Iza Piskorz, Kierownik działu socjalno – środowiskowego. Trzeba przyznać, że tematyka sygnalizowana poprzez niezwykle oryginalną zapowiedz wstępną, zaintrygowała Mieszkańców Domu, a jednocześnie, ponieważ rutynowo i ze znajomością rzeczy  prowadzone są u nas zajęcia z zakresu kulinoterapii, spowodowała zwiększone zainteresowanie tym, jak sądzili Mieszkańcy,  co  o przyrządzaniu potraw i przepisach kulinarnych ma do przekazania doktorantka ostatniego, III roku studiów na wydziale filologicznym US. I tutaj nastąpiło chwilowe nieporozumienie, a może była to niespodzianka przygotowana przez wykładowczynię. Pani Barbara Kownacka oznajmiła, iż gotowanie, pitraszenie, sporządzanie wyrafinowanych potraw nie jest jej hobby, domeną, czy też konikiem. Po prostu – przygotowuje tylko najprostsze dania i to wszystko. Natomiast zajęcia wykładowe przez nią prowadzone  polegają na wyjaśnieniu historii przepisów kulinarnych, ich budowy, zastosowania, a także wskazaniu w tekstach literackich – receptur kuchennych jako elementu świata przedstawionego. Słuchacze uzyskali sporo wiadomości z zakresu literaturoznawstwa i zachętę do wejścia na drogę poszukiwań oryginalnych, rodzinnych, wywodzących się z miejsc urodzenia przepisów kulinarnych. Wykład Pani Barbary Marii Kownackiej zakończyły gromkie brawa i werbalna zachęta do kolejnych odwiedzin w Naszym Domu. Był także podarunek wykonany w pracowni Terapii Zajęciowej prowadzonej przez Panią Helena Sawczyszyn Pierwsze kontakty zostały nawiązane.

 Projekt Odra, czyli „ piechotą od zródła do ujścia Odry”.  22 lipca 2013 roku Ryszard Tunkiewicz, szczeciński superglobtroter, osiem miesięcy po zakończeniu swojej podróży dookoła świata napisał: „Drodzy Przyjaciele, niedługo usiedziałem w domu. Dla takiego podróżnika jak ja,  z nadmiarem energii, to zbyt długo, więc  znowu ruszam w świat. Choć niezbyt daleko, ale muszę pospacerować. Pół roku wystarczyło, aby zaczęły mnie dręczyć myśli, gdzie jest źródło Odry,  rzeki, która przepływa przez moje, nasze  miasto…. Namiot, śpiwór, jedzenie, przybory do gotowania, woda, środki do mycia itd. Potrzebny jest cały sprzęt survivalowy, bowiem spać będę w lesie, unikając miejskich aglomeracji. Odra ma 845 kilometrów  długości, obchodząc wszystkie rozlewiska, daje to  wyliczenie daje  około 1000 kilometrów marszu! Dzisiaj, 22 lipca 2013 wyjeżdżam ze Szczecina do Czech, gdzie trzy kilometry od miejscowości Kozłov, na wysokości 663 m n.p.m. znajduje się źródełko Odry. Do niedawna nie można było dotrzeć  do niego bezpośrednio , ponieważ usytuowane jest na terenie największego poligonu wojskowego naszego południowego sąsiada – Republiki Czeskiej. Obecnie jest udostępnione dojście jeden dzień w tygodniu. I ja tam będę w odpowiednim czasie. Będę!” Ryszard Tunkiewicz, od trzech prawie lat Przyjaciel Mieszkańców DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Romera 21 – 29 w Szczecinie, wielokrotnie uczestnik organizowanych u nas przed i po jego wyprawie dookoła świata spotkań „ Gość w Domu” 21 pazdziernika 2013 roku, po ukończeniu swej wyprawy „ piechotą od źródła do ujścia Odry” zawitał u nas, w Domowej Kawiarence, aby opowiedzieć o swej kolejnej, niezwykłej, morderczej i wspaniałej wędrówce, a także by na dużym ekranie zaprezentować zdjęcia wykonane podczas marszu z biegiem Odry.Podróż trwała całe trzydzieści i jeden dni. Nasz Przyjaciel, Ryszard Tunkiewicz  przeszedł w tym czasie około 931 kilometrów  od Kozlova na Oravie  u źródeł Odry do jej ujścia a następnie  wrócił do  Grodu Gryfa. Na Wały Chrobrego. To symboliczne miejsce. Globtroter maszerował bez wytchnienia ( ale co pewien czas dozując sobie postoje) nie posiadając GPS – u  i ciągnąc lub pchając ( bo drogi były ale i bezdroża) swój wózek z dobytkiem ważącym trzydzieści kilogramów. Mieszkańcy pozostali pod wielkim wrażeniem opowieści i zdjęć ilustrujących podróż Pana Ryszarda Tunkiewicza. Dziękowali mu oklaskami.  Dyplom  dziękczynny oraz upominek wykonany  w pracowni Terapii Zajęciowej wręczyła naszemu „ Gościowi w Domu” – Pani Katarzyna Kałucka, Zastępca Dyrektora Naszego Domu. Czekamy na kolejne wojaże naszego Przyjaciela, a potem zaprosimy go do Naszej Kawiarenki, aby posłuchać co w trawie ( i nie tylko) piszczy w szerokim świecie. Resztę  tej relacji dopowiedzą fotografie ze spotkania.