Domowe czytanie Pana Tadeusza rozpoczęło się w Naszym Domu o godzinie 10.00. Jeszcze przed samym rozpoczęciem owego pospolitego czytania , Lech Galicki, instruktor ds. kulturalno – oświatowych przypomniał zebranym biografię i twórczy życiorys Adama Mickiewicza, a także przeprowadził krótką analizę epopei narodowej. Pani Izabela Piskorz, Dyrektor, podeszła do mikrofonu i przeczytała inwokację: Litwo, Ojczyzno moja… Trzynastozgłoskowiec . Słuchający byli niezwykle wzruszeni. Tak zainaugurowano Nasze Pana Tadeusza Adama Mickiewicza czytanie. Jeszcze we wrześniu br. prezydent RP Bronisław Komorowski wraz z małżonką w Ogrodzie Saskim w Warszawie wziął udział w zakończeniu Narodowego czytania „Pana Tadeusza”, które przez cały dzień odbywało się w 60 polskich miastach i miejscowościach. – Chcielibyśmy wyrazić naszą nadzieję, że w przyszłym roku może podobne narodowe wspólne czytanie zrobimy z ojcem naszego poczucia humoru, polskiego dowcipu – z „Zemstą” Aleksandra Fredry. Bardzo bym chciał, aby to narodowe czytanie trwało przez następne lata – powiedział Bronisław Komorowski. Dziękując wszystkim uczestnikom wspólnego czytania Pana Tadeusza, prezydent szczególnie wspomniał media, przede wszystkim Polskie Radio i TVP Info, które relacjonowały imprezę. – W naszym przekonaniu to jest najlepsza forma wypełniania misji publicznych mediów – ocenił Komorowski. Podkreślił też, że księgi poematu Mickiewicza budują polskie serca, duszę, dumę i marzenia. My w Naszym Domu czytaliśmy: (…) Dziś dla nas, w świecie nieproszonych gości, / W całej przeszłości i w całej przyszłości / Jedna już tylko jest kraina taka, / W której jest trochę szczęścia dla Polaka, / Kraj lat dziecinnych! On zawsze zostanie / Święty i czysty, jak pierwsze kochanie, / Niezaburzony błędów przypomnieniem, / Niepodkopany nadziei złudzeniem, / Ani zmieniony wypadków strumieniem. / Gdziem rzadko płakał, a nigdy nie zgrzytał, / Te kraje radbym myślami powitał, / Kraje dzieciństwa, gdzie człowiek po świecie / Biegł jak po łące, a znał tylko kwiecie / Małe i piękne, jadowite rzucił, / Ku pożytecznym oka nie odwrócił, / Ten kraj szczęśliwy, ubogi i ciasny! / Jak świat jest boży, tak on był nasz własny! / Jakże tam wszystko do nas należało, / Jak pomnim wszystko, co nas otaczało: / Od lipy, która koroną wspaniałą / Całej wsi dzieciom użyczała cienia, / Aż do każdego strumienia, kamienia, / Jak każdy kątek ziemi był znajomy / Aż po granicę, po sąsiadów domy!(…). W Naszym Domu było niezwykle uroczyście. Flagi w narodowych barwach podkreślały niecodzienność chwili. Kolejne fragmenty Pana Tadeusza czytali Mieszkańcy Domu i pracownicy: Pani Maria Kawałkowska, gość – wykładowca Wojewódzkiego Zespołu Szkół Policealnych: Pani Regina Redlińska, uczennica tej szkoły, Pani Danuta Mucha ( Segment C1), opiekunka z Segmentu C2: Pani Krzysztofa Drozd, rehabilitantka: Katarzyna Duda, oraz Maria Magdalena Wołoszczuk, która zakończyła czytanie pierwszej księgi Pana Tadeusza. Czytanie będziemy kontynuować. Do dwunastej księgi. I jeszcze raz. Bo warto. Bo to Polska właśnie odzywa się ze stron narodowej epopei. Reszta do zobaczenia na zdjęciach i niech nie będzie milczeniem.
