W związku z ustanowieniem przez Sejm RP JANUSZA KORCZAKA patronem roku 2012 w OWD/Ł odbyło się szereg imprez związanych z obchodami 70 rocznicy śmierci lekarza pediatry, pedagoga, wychowawcy i pisarza.
07 września podopieczni wykonali gazetkę ścienną o tematyce dotyczącą życia i działalności społecznej na rzecz dzieci , lekarza pediatry, pisarza. Wypisano też ciekawe przesłania , mądrości i przemyślenia Janusza Korczaka.
12 września wspólnie obejrzeliśmy film „Korczak ‘’ w reżyserii Andrzeja Wajdy. Była to poruszająca opowieść o słynnym pedagogu i przyjacielu dzieci. W roli Janusza Korczaka zobaczyliśmy znanego aktora Wojciecha Pszoniaka. Film cieszył się dużym zainteresowaniem podopiecznych . Razem z bohaterem filmu przeżywali koszmar wojny , losy żydowskich rodzin w getcie warszawskim oraz dramat przy podjęciu decyzji pójścia razem ze swoimi wychowankami do obozu zagłady.
13 września odbyło się spotkanie z panią Cecylią Judek – Sekretarzem Naukowym Książnicy Pomorskiej. Pani Cecylia przygotowała wiele ciekawostek z życia osobistego i rodzinnego, zawodowego , publicystycznego Janusza Korczaka.
Poniżej przestawiamy podstawowe wiadomości o Januszu Korczaku: Janusz Korczak w latach szkolnych uczył się w ośmioklasowym gimnazjum w Pradze (Warszawa). Była to szkoła rosyjska, gdzie panowała żelazna dyscyplina. Jako 15-latek udzielał korepetycji, gdyż jego rodzina znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej (po śmierci ojca). Następnie studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Cesarskiego, a w 1899 roku wyjechał do Szwajcarii, by lepiej zapoznać się z twórczością pedagogiczną Pestalozziego. Szczególnie interesował się szkołami, szpitalami dziecięcymi oraz bezpłatnymi czytelniami dla dzieci i młodzieży. W 1905 roku otrzymał dyplom lekarza.Był współzałożycielem Domu Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie, który działał od 1912 do 1942 roku. Następny sierociniec – Nasz Dom – był wybudowany dla dzieci polskich (1919-1936). Korczak żądał równouprawnienia dziecka, poważnego traktowania spraw dzieci i młodzieży, szacunku dla najmłodszych.Napisał wiele książek dla dzieci (m.in. Król Maciuś I, Bankructwo Małego Dżeka, Kajtuś Czarodziej, Kiedy znów będę mały) oraz dzieła pedagogiczne (najbardziej znane: Jak kochać dziecko, Prawo dziecka do szacunku).W latach 1926-1930 redagował gazetkę "Mały Przegląd", która była pismem kierowanym do dzieci. Był on także autorem pogadanek radiowych (1935-1936), gdzie głosił prawa dziecka oraz obronę tych praw.Zginął wraz z podopiecznymi w obozie zagłady w Treblince w 1942 roku, mimo że miał możliwość ucieczki.
