Ten Wieczór Poetycki rozpoczął się 18 pazdziernika br. o godzinie 16.00 w Kawiarence Domowej i był przez analogię do sztuki Williama Szekspira Wieczór Trzech Króli nazwany Wieczorem Trzech Wieszczów (patronat nad spotkaniem objęła Pani Dyrektor, Izabela Piskorz), przez co, biorąc także pod uwagę szczególnie piękny wystrój sali w przedmioty i ozdoby z epoki ( dzieło terapeutek zajęciowych(Magdalena Niżniowska i Anna Pacholczak), licznie zebranych Mieszkańców ogarnęła i przesiąknęła atmosfera teatralnej poetyckości, szczególnie gdy zostały przypomniane przez Lecha Galickiego, instruktora ds. kulturalno-oświatowych – postaci polskich wieszczów narodowych: Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego i Juliusza Słowackiego, polskich romantyków, czasu, w którym ukonstytuowała się realna popularność terminu: wieszcz. Trzech wieszczów wyznaczało w pozbawionym niepodległości państwowej społeczeństwie polskim zadania sztuki narodowej aż do końca dziewiętnastego wieku. Pomysł spotkania poetyckiego na powyższy temat wiązał się także z uroczystym Domowym czytaniem Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Wiersze genialnych poetów( Oda młodości, Romantyczność, Ballady i Romanse, Do Joachima Lelewela – Adam Mickiewicz), (Anioł ognisty, Hymn (Smutno mi Boże), Testament mój, Uspokojenie – Juliusz Słowacki), ( Irydion-fragmenty, Psalmy przyszłości, Fantazja życia – Zygmunt Krasiński). Znakomicie poezje interpretowali Mieszkańcy Naszego Domu: Pani Maria Kawałkowska, Pani Anna Karasińska, Pani Alicja Czuraba, Pani Maria Magdalena Wołoszczuk, Pan Witold Czarnecki…Adam Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Nowogródku, zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) to znakomity, oryginalny poeta, działacz i publicysta polityczny. Jak wspomniano wcześniej, obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę polskiego romantyzmu (grono tzw. Trzech Wieszczów) oraz literatury polskiej w ogóle, a nawet za jednego z największych na skalę światową. Jeden z najwybitniejszych twórców dramatu romantycznego w Polsce, porównywany do Byrona i Goethego. W okresie pobytu w Paryżu był wykładowcą literatury słowiańskiej w Collège de France. Znany przede wszystkim jako autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady oraz epopei narodowej Pan Tadeusz uznawanej za ostatni wielki epos kultury szlacheckiej w Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Zygmunt Krasiński żył w latach 1812—1859. Był wybitnym poetą, dramaturgiem, filozofem i epistolografem.
Wątki jego autobiografii znajdziemy m. in. w Nie-Boskiej komedii i Irydionie. Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3 kwietnia 1849 w Paryżu) – jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu, dramaturg i epistolograf( Balladyna, Lilla Weneda, Beniowski…). Wieczór Trzech Wieszczów wprowadził do naszych intelektualnych w zawołaniu spotkań domowych nową jakość. Powróciliśmy w nich i powracać będziemy do życiorysów i dzieł wielkich Polaków aby z nich czerpać wzór, natchnienie, oraz potwierdzenie faktu, że nasz naród jest wielkim artystów (romantyków czy pozytywistów?) narodem. Polsko, Ojczyzno nasza (…). A jeżeli chodzi o zdrowie Naszych Mieszkańców, to Wszystkim życzymy go bardzo wiele, abyśmy razem mogli dyskutować i rozprawiać o ważnych sprawach.
