Autor: A B

 Wśród licznych rodzajów ćwiczeń wchodzących w zakres wychowania fizycznego,  na pierwsze miejsce wysuwają się gry i zabawy ruchowe. Przyczynia się do tego wielka ich różnorodność, łatwość organizowania, oraz duże zainteresowanie nimi Seniorów. Z  punktu widzenia zabawy,  gry ruchowe pełnią przede wszystkim rolę bodźca fizycznego, oddziaływującego na fizyczną stronę osobowości człowieka. Równocześnie daje możliwość oddziaływania na psychikę i umysłową stronę osobowości bawiącego się i sprzyjają nerwowemu odprężeniu i czynnemu wypoczynkowi.  Wszechstronnie oddziałują na ustrój przyczyniając się do podnoszenia jego wydolności oraz wszechstronnej sprawności fizycznej. W toku zabaw i gier ruchowych podnosi się wydolność wielu układów i narządów, zwłaszcza układu ruchowego, krążenia, oddychania i przemiany materii. Mając to na uwadze w Naszym Domu, w zależności od warunków atmosferycznych: na świeżym powietrzu lub w jadalni bardzo często organizowane są, zwykle przez grono naszych znakomitych rehabilitantów: Katarzynę Dudę, Jagodę Kabat, Dorotę Rekść, Przemysława Kuduka – gry i zabawy ruchowe.  Tym razem: zawody sportowe „ Rzut do celu” rozgrywane przed Domem. Startowały drużyny pięcioosobowe z każdego segmentu: A, B i C. Bawiono się w następujący, sportowy sposób: na ziemi narysowano tarczę z wyszczególnioną punktacją. Poszczególne ekipy Mieszkańców – zawodników  podchodziły do linii, a następnie każdy uczestnik starał się zdobyć maksymalną ilość punktów rzucając do celu. Co ciekawe w zawodach wykorzystywano: woreczki, puste butelki, toczono piłki lekarskie i plastikowe. Kto wygrał w tych zawodach? Wszyscy biorący w nich udział. Ich organizmy w sferze psychicznej i fizycznej, a także zaspokojona została zawsze wielka potrzeba spotkań towarzyskich. A organizatorzy zawodów  i  jednocześnie  prowadzący gry ruchowe? Maja wielką, zdrową  satysfakcję i poczucie spełnienia w swym fachu.

2 września 2013 roku o godzinie 10.30  w Jadalni DPS „Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 odbyła się uroczysta Akademia w 74. rocznicę napadu Niemiec na Polskę – 1 września 1939 roku o godzinie 4.45, a  tym samym wybuchła Druga Wojna Światowa, jedno z najbardziej dramatycznych zdarzeń w historii ludzkości, podczas którego w imię totalitarnych  celów oraz nieludzkich ideologii  łamano wszelkie prawa i normy obowiązujące cywilizowane  społeczeństwa. Polska w czasie II wojny światowej poniosła największe straty biologiczne (na każdy tysiąc mieszkańców straciła 220 osób) i materialne. Według materiałów przedstawionych na Międzynarodowej Konferencji Reparacyjnej w Paryżu w roku 1946, straty rzeczowe w Polsce wyniosły odpowiednio 16,9 mld dolarów, w Jugosławii — 9,1 mld dolarów. 2/5 dóbr kulturalnych Polski zostało całkowicie zniszczonych.  Pod naciskiem mocarstw Polska musiała również odstąpić Związkowi Radzieckiemu 48% swojego terytorium, tracąc na wschodzie około 178 000 km². Większość powstałych strat była skutkiem okupacji niemieckiej za drugą część strat odpowiedzialne było ZSRR. Polacy wnieśli istotny wkład w czasie II wojny światowej w walce przeciw nazistowskiej Rzeszy walcząc na lądzie, morzu i w powietrzu. Brali udział w wielu ważnych kampaniach na europejskim teatrze działań wojennych jak kampania wrześniowa, bitwa o Francję, kampania norweska, bitwa o Anglię, lądowanie w Normandii, operacja Overlord, operacja wiślańsko-odrzańska, bitwa o Berlin i wielu innych. Zdaniem niektórych autorów (pomijających jednak armię Francji i pozaeuropejskie teatry działań), polskie siły zbrojne zaangażowane w II wojnie światowej w walkę przeciw nazistom stanowiły czwartą co do wielkości armię aliancką w Europie. I o tych faktach, często zapomnianych lub pomijanych w publikacjach książkowych, prasie, czy filmach na całym świecie, winni przypominać („ Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy(…)”)  żyjący w takich jak Nasz Dom  przy Romera – świadkowie historii. I tak się dzieje. Apel rozpoczęło krótkie przemówienie wprowadzające Pani Katarzyny Kałuckiej, zastępcy Dyrektora DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”. Potem wszyscy zebrani  odśpiewali  Polski Hymn Narodowy. Następnie konferansjerka, Pani Maria Magdalena Wołoszczuk zapowiadała kolejne punkty programu: wprowadzenie historyczne, piosenkę „ Serce w plecaku” w wykonaniu Mieszkańców – Grupy, która brała ostatnio udział w IX Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Bornem Sulinowie, Informacje z Archiwum Wojny 1939 r., następnie wiersz „ Słońce września” wykonany przez Pana Witolda Czarneckiego, kolejne pieśni żołnierskie, poezję „ Pieśń o żołnierzach  z Westerplatte”  w interpretacji Pani Alicji Czuraby…Pani Danuta Krawczyk zaśpiewała o tym jak” Dnia pierwszego września, roku pamiętnego, wróg napadł na Polskę, z kraju sąsiedniego”. Zaraz potem  wiersz „ Nic wiecej” powiedziany przez Panią Marię Kawałkowską, poezja ” Przypowieść” w wykonaniu Pana Kazimierza  Karchuta, nadto domowa grupa wokalna zaśpiewała piosenki:” Gdy byłem chłopcem chciałem być żołnierzem” oraz „ Szli na zachód osadnicy”. I tak w Naszym Domu wspomnieliśmy i przypomnieliśmy, wiele osób ze łzami w oczach,  czas wojny, czas apokalipsy i hekatomby, o której Polacy w nadziei na swą  bezpieczną  przyszłość  zapomnieć nie mogą.

30 sierpnia bieżącego roku w Kawiarence Naszego Domu, w ramach cyklu spotkań” Gość w Domu”, o godzinie 14.00 rozpoczęła się  znakomita prelekcja Pani Cecylii Judek ( sekretarz naukowy Książnicy Pomorskiej w Szczecinie) poświęcona życiu i twórczości uznanej polskiej poetki i dramatopisarki, Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej. Urodziła się ona 24 listopada 1891 w Krakowie. Przyjaźniła się m.in. z poetami tworzącymi grupę Skamander oraz z Witkacym. Pochodziła z artystycznej rodziny. Jej ojciec, Wojciech Kossak, dziadek i starszy brat byli malarzami, młodsza siostra, Magdalena Samozwaniec, pisarką satyryczną. Poetka odebrała staranną edukację domową w dziedzinach przyrodoznawstwa, filozofii oraz literatury. Trzykrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszy mąż, Wacław Brzozowski, był oficerem armii austriackiej. Po unieważnieniu małżeństwa Maria poślubiła Jana Pawlikowskiego, a następnie Stefana Jasnorzewskiego, oficera lotnictwa, z którym zamieszkała we Francji, później zaś w Anglii. Przez całe życie chorowita, zmarła na nowotwór 9 lipca 1945 w Manchesterze. Debiutowała w 1922 tomikiem wierszy Niebieskie migdały. W jej tekstach pojawiają się tematy kobiecego doświadczenia świata, zmysłowości i erotyki. Jej utwory często opisuje się jako należące do nurtu feministycznego. Na spotkanie przybyło około trzydziestu Mieszkańców Naszego Domu. Kawiarenka była wypełniona do ostatniego miejsca, co świadczy o wielkim zainteresowaniu Seniorów twórczością literacką, a także życiorysami artystów. To wielka radość dla Kierownictwa  oraz animatora kultury DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczącego się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie, iż w sytuacji gdy szczególnie wśród juniorów w Polsce spada czytelnictwo i zainteresowanie literaturą – przebywający u nas Seniorzy dają  im przykład mądrego korzystania z dóbr kultury i ma to głęboki sens wychowawczy. Ilustrowany slajdami wykład Pani Cecylii Judek był doprawdy znakomity. Mieszkańcy, po jego zakończeniu, zadawali wiele interesujących pytań, a prelegentka zachęcała słuchaczy do pisania własnych wspomnień i przekazywania ich do Książnicy Pomorskiej w ramach konkursu „ Dzieje szczecińskich rodzin”. Spotkanie literackie w Naszym Domu było bardziej niż niezwykle udane. Przygotowujemy kolejne.