We wtorek, 30.10.2012r. zaprosiliśmy do nas naszych przyjaciół, podopiecznych Ośrodka Wsparcia Dziennego przy ul. Potulickiej oraz Łukasiewicza. Na tak uroczyste spotkanie przygotowaliśmy pyszne ciasto oraz drobne słodkości. Aby umilić czas naszym przyjaciołom zaprezentowaliśmy się w układzie tanecznym przy prezentacji multimedialnej oraz wokalnie w trzech utworach. Goście byli milo zaskoczeni, o czym świadczyły ogromne brawa dla naszej prezentacji i uśmiechy pełne wzruszenia na twarzach naszych przyjaciół. Po części artystycznej pokazaliśmy nasz ośrodek, nasze prace plastyczne, jednym słowem wprowadziliśmy ich w nasz codzienny i pełny magii.
Dnia 
W listopadowy dzień, wtorek zaprosiliśmy naszych kochanych rodziców oraz nasze najbliższe rodziny na przygotowany przez nas występ artystyczny! Była to dla nas wyjątkowa okazja, żeby pokazać się i uhonorować najważniejsze dla nas osoby! Stres był na wysokim poziomie, ale dominowała euforia. Do godziny czternastej, kiedy to rozpoczynała się uroczystość powtarzaliśmy swoje kwestie i kroki w układach tanecznych, aby wypaść jak najlepiej. Rozpoczęliśmy od pięknych wierszy skierowanych do naszych najbliższych! Po nich nastąpiły już pokazy układów tanecznych przedzielone piosenkami koleżanki Beatki.Gdy usłyszeliśmy gromkie barwa wiedzieliśmy, że wszystko się udało i mogliśmy wspólnie z naszymi gośćmi udać się na słodki poczęstunek. Czas upłynął niezmiernie miło, a my cieszymy się, że po raz kolejny mogliśmy naszych rodziców wprowadzić w nasz magiczny świat. 
28 listopada br. nasz DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Romera 21-29 odwiedziła zaproszona w ramach cyklu „Gość w Domu” Pani Doktor Mirosława Gruszczyńska, specjalista chorób wewnętrznych i geriatrii. Spotkanie z licznie przybyłymi Mieszkańcami odbyło się zwyczajowo w Domowej Kawiarence. Temat wykładu: „ Wszystko o geriatrii”. Dowiedzieliśmy się wielu niezmiernie istotnych prawd medycznych mówiących o chorobach starszego wieku. Geriatra ,to lekarz specjalista, zajmujący się leczeniem osób w wieku podeszłym (powyżej 60–65 roku życia). Natomiast geriatria ,to dziedzina medycyny zajmująca się schorzeniami wieku podeszłego. Historycznie wywodzi się z interny, zwanej królową nauk medycznych , ale aktualnie obejmuje również inne zagadnienia związane ze schorzeniami wieku podeszłego, czerpiąc z m.in. z medycyny rodzinnej, neurologii czy psychiatrii. Geriatrii nie należy mylić z gerontologią, która jest nauką o procesach starzenia się. Pierwsze oznaki starzenia występują w wieku już 30–40 lat. Wraz z procesem starzenia się organizmu w ciele i psychice zachodzą charakterystyczne zmiany. Rozwijają się choroby wieku starczego takie jak choroba Alzheimera, Parkinsona czy nadciśnienie tętnicze. Następują również zmiany w fizjologii. Mają one konsekwencje kliniczne, gdyż w istotnym stopniu wpływają na farmakoterapię pacjentów geriatrycznych. Osoby starsze są bardziej wrażliwe na leki, częściej występują u nich działania niepożądane. Zmiany wzajemnych proporcji tłuszczu i wody w organizmie zmieniają parametry farmakokinetyczne leków – powodują, że leki rozpuszczalne w wodzie osiągają wyższe stężenia niż u zwykłych pacjentów, natomiast leki rozpuszczalne w tłuszczach pozostają w organizmie dłużej. Zmniejszenie poziomu albumin w osoczu powoduje silniejszą konkurencję leków o miejsca wiążące w białkach osocza, co skutkuje zwiększeniem efektu wypierania leków z połączeń z białkami. 
Słowo "poezja" zostało zapożyczone do języka polskiego stosunkowo późno – jeszcze w XVI i XVII wieku pojawiało się ono często w swoim brzmieniu oryginalnym. Wówczas słowo to oznaczało zarówno samą pracę poety (inaczej nazywaną rzemiosłem poetyckim lub ars poetica) jak i jej wytwory zwane inaczej określane wierszami lub poemami. Początkowo słowo miało dość szerokie znaczenie i mogło być stosowane bardzo swobodnie np. na określenie wszystkich utworów o charakterze fikcjonalnym czy też na nazwanie wszelkich utworów wierszowanych, w tym wierszowanych poematów filozoficznych lub traktatów naukowych. Słowo zostało całkowicie spolszczone dopiero w dobie oświecenia, kiedy to było już powszechnie stosowanym terminem. Oznaczało ówcześnie swoiste wytwory działalności artystycznej ale też zasady ich tworzenia. To ostatnie znaczenie zostało w XIX w. wchłonięte przez pojęcie "poetyka", natomiast "poezją" nazywano już tylko utwory wierszowane. Słowa używano również czasami na określenie tego, co piękne i wzniosłe. W epokach późniejszych słowo poszerza swoje znaczenie i staje się synonimem liryki. Tyle tytułem wstępu. W Naszym Domu „Wieczory poezji” organizowane są od kilku lat. Można wówczas w DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Romera 21-29 usłyszeć wiersze poetów-amatorów tworzących na miejscu oraz artystów słowa przybyłych z zaprzyjaźnionego Osiedla Zawadzkiego-Klonowica, czy też artystów malarzy oraz śpiewaków…Bo muzyka i malarstwo należą do jednej rodziny poetyckich nastrojów . W tym roku – 27 listopada do pięknie ustrojonej Jadalni Domowej przybyło bardzo wielu Mieszkańców i Gości. Przestrzeń spotkania przenikała nastrojowa muzyka, stoły zastawiono, by wzmóc atmosferę twórczego odbioru – pucharami z ambrozją i słodyczami. Płonęły świece. W Domowej Kawiarence – wystawa obrazów Pani Wandy Hanczewskiej i Romy Kosińskiej. Moderatorką i animatorką spotkania była Pani Izabela Piskorz, Dyrektor ds. środowiskowo-socjalnych. Serdecznie powitała wszystkich przybyłych uczestników i wykonawców., a później z wdziękiem prowadziła prezentację artystycznej bohemy.
W tym roku mieliśmy przyjemność wziąć udział w Andrzejkach Międzypokoleniowych zorganizowanych przez studentki Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Szczecińskiego – kierunku Praca Socjalna. W naszej zabawie wzięły też udział dzieci ze świetlicy środowiskowej TPD przy ul. Potulickiej. Program przygotowany był ciekawie. Bawiliśmy się doskonale. Oby czar magicznych wróżb nie opuszczał nas cały rok.
Andrzejki, to Dzień Świętego Andrzeja Apostoła, najhuczniej świętowany w Szkocji, w kraju, którego Św. Andrzej jest patronem. W Polsce w wigilie tego dnia , lub w tym dniu w zależności od regionu, wróży się przyszłość, szczególnie matrymonialną. Święty Andrzej Apostoł był bratem Św. Piotra, uczniem Jana Chrzciciela, prowadził działalność misjonarską nad Morzem Czarnym. Zginął ukrzyżowany na Peleponezie w mieście Patras 30 listopada 30 roku na krzyżu w kształcie litery X (stąd nazwa Krzyż Świętego Andrzeja). Jest patronem Szkocji i Rosji. Do najbardziej znanych wróżb andrzejkowych należy lanie roztopionego wosku na wodę. Wosk można lać bezpośrednio lub przez dziurkę w kluczu. Na podstawie kształtu woskowej figurki lub kształtu cienia rzucanego przez nią przewidujemy przyszłośc lejącego. Większość wróżb Andrzejkowych ma na celu przepowiedzenie, która z panien pierwsza wyjdzie za mąż . Jednym ze sposobów wywróżenia szybkiego zamążpójścia jest zabawa z butami. Panny ustawiają buty z lewej nogi jeden za drugim w pokoju po czym ostatni przestawiają na początek tak długo aż pierwszy but nie dotknie progu. Panna, której but pierwszy dotknie progu, pierwsza wyjdzie za mąż. Aby wróżby się sprawdziły w niektórych rejonach Polski panny przez całą noc pościły po czym wieczorem zjadały słonego śledzia i bez popijania kładły się spać z męskimi spodniami pod poduszką. W tę noc miał im się przyśnić przyszły mąż. Inne wróżby Andrzejkowe, to na przykład wróżenie z obierki: należy obrać jabłko tak żeby powstała jedna obierka poczym rzucić ją za siebie, kształt obierki ma oznaczać pierwszą literę imienia przyszłego męża. l A jak poznać imię przyszłego małźonka?. Wkładamy pod poduszkę karteczki z wypisanymi imionami rano po przebudzeniu się wyciągamy jedną z kartek i odczytujemy z niej imię lubego. Inny sposób na poznanie imienia ukochanego jest wycięcie z papieru serca napisanie na nim imion, po czym przebicie go igłą od tyłu. Imię na jakie trafi igła to, oczywiście, imię przyszłego narzeczonego. Takie właśnie wróżby matrymonialne cieszyły się wielka popularnością wśród Mieszkańców, a przede wszystkim wśród Mieszkanek. Na Domowych Andrzejkach. W Jadalni. Były także konkursy wiedzowe o filmie, o piosenkach, sporcie, a zwycięzcy otrzymywali kolorowe dyplomy i sprawiało in to dużo radości. Szczególnie jak się zdaje Panu Zygmuntowi Młynnikowi, który zdobył owych dyplomów, najwięcej z wszystkich Mieszkańców. 
Na początku listopada gościliśmy w naszym Domu podopiecznych Środowiskowego Domu Samopomocy przy ul. Korczaka 55 w Policach. Jak przykazuje dobry obyczaj, gości przywitaliśmy słodkim poczęstunkiem – pysznościami przygotowanymi przez Panią Magdę z Pracowni Gospodarstwa Domowego wraz z uczestnikami. My z kolei zostaliśmy obdarzeni przez naszych gości koszem pełnym przepięknych czerwonych jabłek. Żeby umilić gościom ten czas, przygotowaliśmy występ naszego Zespołu Muzyczno-Tanecznego ,,Pocztomental” połączony z prezentacją multimedialną. Po występach był czas na wspólne rozmowy, zwiedzanie naszego ośrodka, prezentowanie naszych prac i dotychczasowych osiągnięć. Czas spędziliśmy niezmiernie miło z naszymi nowymi przyjaciółmi i oczekujemy już z niecierpliwością na kolejne spotkanie….. Cudownie było nawiązać nowe znajomości – dziękujemy! 
W piątek, 16 listopada br. Domowe menu wzbogaciło się o niezwykle pożądany smakołyk czyli ruskie pierogi. Mieszkanki Naszego Domu, a było ponad dwadzieścia niewiast ze wszystkich segmentów, zebrały się w Jadalni z zapałem oraz wielką wprawą kleiły „ruskie”, tak bardzo lubiane w polskiej kuchni. Oczywiście nad tak odpowiedzialną pracą ( Polak głodny, Polak zły) czuwał dyskretnie personel kuchenny oraz także klejące owe pierogi Panie terapeutki zajęciowe: Magda i Ania oraz zaprawione w sztuce kulinarnej Pani Mirosława Nasarzewska, sekretarz Samorządu Mieszkańców DPS ”Domu Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy Romera 21 -29, Pani Franciszka Balczerowska, Pani Bronisława Piekutowska i inne Mieszkanki. Przy okazji: Pierogi ruskie – popularny w Polsce i na Ukrainie (czyli na Rusi) typ pierogów, których nazwa wywodzi się od Rusi Czerwonej. Nie należy jej mylić, jak to często jest robione, z Rosją, gdzie ten typ pierogów nie jest zbyt dobrze znany. Ciasto przygotowuje się z mąki, wody i soli (czasem także jaj), a farsz z masy twarogowo-ziemniaczanej z dodatkiem soli, pieprzu, podsmażonej cebuli oraz niewielkiej ilości skwarek. Ciasto rozwałkowuje się do grubości około 2 mm, farsz oblepia się ciastem i gotuje w wodzie. Potrawę podaje się ze skwarkami, smażoną cebulą lub śmietaną. We Lwowie popularne było podawanie pierogów ruskich posypanych kminkiem. Niektórzy smakosze szczególnie cenią pierogi ruskie gotowane, a następnie odsmażane. Jeszcze w XIX w. pod nazwą pierogi ruskie rozumiano pierogi pieczone, z różnorodnym nadzieniem (także z mięsa, kapusty i grzybów). Takie właśnie polskie pierogi ruskie klejono w Naszym Domu. Smacznego. 
Piętnastego listopada 2012 roku gościliśmy w Naszym Domu dzieci z Przedszkola nr 58 ( Dyrektor: Pani Marlena Wysocka) nazwanego także Akademią Krasnoludków mieszczącego się przy ulicy Benesza 26 w Szczecinie. Duża grupa 29 „Krasnali” – cztero- i pięciolatków pod kierunkiem pań wychowawczyń: Marleny Baran oraz Kingi Tomaszewskiej przygotowała dla Naszych Mieszkańców piękny występ patriotyczny. Na tle „białoczerwonej” – polskiej flagi narodowej, ubrane odświętnie, w zielonych beretach z orzełkami w koronie przedszkolaki, wykonywały pieśni patriotyczne , wojskowe i ludowe, tańczyły(akompaniament: Pani Maria Jankowska), mówiły słowami Marii Konopnickiej:”- Kto ty jesteś? – Polak mały? – Jaki znak twój? – Orzeł biały(…)”.Mieszkańcy Naszego Domu nie szczędzili małym artystom braw i słów pochwały. Na zakończenie patriotycznego występu dzieci zaprosiły dorosłych do wspólnego odśpiewania „Mazurka Dąbrowskiego” – hymnu narodowego Polski. Warto dodać, że pierwotnie hymn, jako Pieśń Legionów Polskich we Włoszech, został napisany przez Józefa Wybickiego. Autor melodii opartej na motywach ludowego mazurka (właściwie mazura) jest nieznany. Pieśń powstała w dniach 16-19 lipca 1797 w dzisiejszych Włoszech. Pierwszy raz została wykonana publicznie 20 lipca 1797 roku. Tekst ogłoszono po raz pierwszy w Mantui w lutym 1799 w gazetce "Dekada Legionowa". Patriotyczny występ przedszkolaków przed gronem Seniorów to niezwykle istotny znak mówiący, że „ Jeszcze Polska nie zginęła”- wczoraj, dzisiaj i jutro…Także w Naszym Domu.