Autor: A B

Kraszewski Józef Ignacy, pseudonim Bogdan Bolesławita (1812-1887), polski prozaik, poeta, publicysta, krytyk. 1829 rozpoczął studia literackie na Uniwersytecie Wileńskim. 1830-1832 w areszcie za udział w tajnym związku młodzieży. 1837-1853 gospodarował w majątkach na Wołyniu. 1853-1859 mieszkał w Żytomierzu, następnie w Warszawie, gdzie objął kierownictwo Gazety Codziennej (1861 przemianowanej na Gazetę Polską). Na początku 1863 wyjechał do Drezna, skąd współpracował z polskimi czasopismami i wydawnictwami. 1868-1871 miał własną drukarnię, publikując m.in. wydawnictwa periodyczne, jak Tydzień. 1883 aresztowany i oskarżony o współpracę szpiegowską z Francją, był skazany i więziony. 1885 udało mu się wyjechać za kaucją za granicę, przebywał we Włoszech i Francji. J. I. Kraszewski w swoim życiu napisał ponad 400 pozycji autorskich, co jest nieporównywalnym fenomenem w dziejach literatury. W swoich dziełach odwoływał się do współczesnych mu tematów, oraz przeszłości Polski i czasy antyku. Jego twórczość możemy podzielić na trzy okresy: młodzieńczy (1830-1838), wołyńsko-warszawski(1838-1863), drezdeński (od 1863).

Ortopedia to dział medycyny klinicznej i nauka zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem wad rozwojowych i nabytych zniekształceń i zaburzeń czynności narządu ruchu. Obejmuje cały okres życia ludzkiego. Ortopedia ma ścisły związek z m.in. biomechaniką, chemią, mechaniką. W zakres działania ortopedii wchodzą: wady wrodzone i rozwojowe powstające w życiu płodowym, po urodzeniu, w okresie wzrostu, rozwoju i starzenia się człowieka; zapalenia swoiste, nieswoiste i odczynowe narządu ruchu i ich następstwa; zniekształcenia i dysfunkcje po porażeniach wiotkich i spastycznych; następstwa urazów narządu ruchu; chorób nowotworowych narządu ruchu; następstwa zaburzeń hormonalnych, odżywczych i chorób układowych w obrębie narządu ruchu. Rozwój ortopedii sięga okresu starożytności. W starożytnej Grecji akcentem ortopedycznym są opisy anatomii układu kostnego, stawowego i więzadłowo-mięśniowego ( Hegetor), Ojciec medycyny Hipokkrates zajmuje się także leczeniem urazów kości i stawów. W starożytnym Rzymie, Grek Galen (129-199 p.Ch.). zajmuje się "medycyną sportową" opisując urazy i leczenie narządu ruchu u gladiatorów. Do Europy osiągnięcia ortopedii zawędrowały w XII w. poprzez Grecję z krajów arabskich. Za ojca współcześnie rozumianej ortopedii uważa się francuskiego profesora Nicholasa Andry , który w 1741 roku opublikował książkę "Ortopedia", omawiającą patologię i sposoby leczenia deformacji kostnej dzieci. W okresie tym uznawany za ojca angielskiej medycyny Thomas Sydneham (1624 -1689) opisuje objawy leczenie choroby reumatyczne i zmiany zachodzące w stawach .Rozwój radiologii rozpoczął nową erę rozpoznawania chorób kości. W Polsce pierwsze oddziały ortopedyczne powstały w latach międzywojennych w Poznaniu, Lwowie, Warszawie i Krakowie. Pierwszą katedrę ortopedii otworzył Ireneusz Wierzejewski (uznawany za ojca polskiej ortopedii) w 1923 r. w Poznaniu. W roku 1928 powstało Polskie Towarzystwo Ortopedyczne i Traumatologiczne, które działa z przerwą wojenną do dzisiaj. Twórcami powojennej ortopedii w Polsce byli prof. Adam Gruca, prof. Marian Garlicki, prof. Donad Tylman, prof. Tomasz Żuk, prof. Artur Dziak, prof. Hlawaty, pof.G. Wejsflog, prof. Andrzej Wall, prof. Andrzej Skwarcz.. Właśnie ze słynnej szkoły profesora Tomasza Żuka wywodzi się doktor Wojciech Żebrowski.

Ryszard tunkiewicz – Szczecinianin z krwi i kosci, ps.POzdrowienia dla twojej przyjaciolki i mojej znajomej z Polskiego Radia Szczecin

Godzina 8.41. Zawyły syreny. Dwa lata temu o tej godzinie Polska zamarła. Katastrofa samolotu prezydenckiego w Smoleńsku…Dziś oddaliśmy hołd i wspomnieliśmy Tych, którzy odeszli ze świata żywych. Nie odeszli z naszej pamięci. Chwila ciszy. Moment zadumy i refleksji. Niezbyt wielu Mieszkańców zgromadziło się tego dnia w domowej jadalni. Szkoda. Wierzyliśmy, że ta data przemówi do wielu serc. Apel rozpoczęła Grupa Wokalna Sing-Sing. balladą Zegarmistrz Światła. To prawda. Po nas wszystkich przyjdzie kiedyś Zegarmistrz Światła Purpurowy… Krótkie przypomnienie Tragedii Smoleńskiej przeczytała Pani Anna Pacholczak. Na twarzach Mieszkańców i pracowników Domu widać skupienie, wzruszenie i godną powagę. Modlitwę za Nich w poezjiwygłosiła Pani Maria Kawałkowska. Podkład muzyczny wykonany przez Pana Lecha dodał odpowiedniego wymowie słów nastroju. Potem wiersz: Smoleńskie Pole. W wiersze, które przyszło mi czytać włożyłam całe moje serce. Dziewięćdziesiąt sześć dusz poszło wtedy, tak jak w tytule wykonanej piosenki: Schodami do Nieba. Nie było braw. Nie w takiej chwili. Trwała wymowna cisza. Ona powie więcej. Pani Katarzyna Duda przejmujący wiersz Stratosferyczni, poezję gorzką, bolesną, chwilami drastyczną w opisie postaci ofiar i pola tragedii, wypowiedziała, tak to należy ująć, w sposób niezwykle poruszający.