DPS Romera

 Pani Cecylia Judek, sekretarz naukowy Książnicy Pomorskiej oraz Przewodnicząca Szczecińskiego Oddziału Związku Bibliotekarzy Polskich kolejny raz odwiedziła Nasz Dom, czyli DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczący się przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29. Jak zwykle przybyła do nas z wykładem literackim, tym razem o twórczości  znakomitej polskiej pisarki, Marii Dąbrowskiej oraz jej życiu w ramach cyklicznych spotkań z nietuzinkowymi osobami – „ Gość w Domu”. Ilustrowany jak zwykle ciekawymi materiałami faktograficznymi wykład był niezwykle zajmujący. Ogólnie o Marii Dąbrowskiej usłyszeliśmy bardzo wiele, nie pomijając tzw. smaczków z jej życia prywatnego, ale to pozostawimy w skarbnicy naszej własnej wiedzy wyniesionej z kontaktu Mieszkańców z Panią Cecylią Judek. Maria Dąbrowska, z domu Szumska (1889-1965), powieściopisarka i publicystka. Uczyła się w prywatnych szkołach średnich w Kaliszu i Warszawie, w latach 1907-1914 studiowała nauki przyrodnicze, filozofię i socjologię w Lozannie i Brukseli, gdzie włączyła się w nurt działalności niepodległościowej. W 1911 wyszła za mąż za emigracyjnego działacza Polskiej Partii Socjalistycznej M. Dąbrowskiego. Stypendystka Towarzystwa Kooperatystów w Londynie, zajmowała się od początku swojego pisarstwa spółdzielczością. Podczas I wojny światowej związana z ruchem patriotycznym i ludowym, m.in. jako redaktorka Chłopskiej Sprawy i Polski Ludowej. Po odzyskaniu niepodległości do 1924 pracownica Ministerstwa Rolnictwa. Działaczka na polu oświaty ludowej i robotniczej. Protestowała przeciwko antydemokratycznym tendencjom w Polsce od 1927, m.in. odmawiając członkostwa Polskiej Akademii Literatury jako instytucji wspieranej przez rząd. Po wojnie brała udział w pracach PEN-Clubu, Związku Literatów Polskich i Światowej Rady Pokoju. Liczne nagrody przed wojną i po wojnie. Pierwsze zbiory opowiadań dotyczą problemów spółdzielczości i młodzieży (m.in. Dzieci ojczyzny, 1918), ale uwagę zwrócono dopiero na autobiograficzny cykl opowiadań Uśmiech dzieciństwa (1923). Dąbrowska napisała także tom opowiadań Ludzie stamtąd (1926) – realistyczny i psychologiczny obraz biedoty wiejskiej. Najbardziej znanym dziełem Dąbrowskiej są epickie Noce i dnie (1932-1934), ukazujące zmiany w społeczeństwie polskim przełomu XIX i XX w. Z okresu powojennego na wyróżnienie zasługują opowiadania Gwiazda zaranna (1955) oraz niedokończona powieść Przygody człowieka myślącego (1970), nawiązująca do dziejów inteligencji polskiej. Dramaty historyczne z podtekstem współczesnym: Geniusz sierocy (1939, wystawiony w 1959), Stanisław i Bogumił (1945-1946, wystawiony w 1966). Liczne książki dla dzieci i młodzieży, np. Marcin Kozera (1937). Szkice z podróży zagranicznych, m.in. ze Szwecji – U północnych sąsiadów (1929). Prace krytycznoliterackie o pisarzach polskich i obcych, klasycznych oraz współczesnych – szczególny rozgłos uzyskały Szkice o Conradzie (1959). Po wykładzie Pani Katarzyna Kałucka, zastępca Dyrektora Naszego Domu ( Pan Ryszard Budzisz), podziękowała Gościowi za utrzymywanie systematycznych kontaktów ze społecznością DPS – u przy Romera i przede wszystkim za wielce interesujące prelekcje o rodzimej literaturze i jej twórcach. Pani Cecylia Judek otrzymała dyplom dziękczynny oraz pamiątkę wykonaną przez Mieszkańców w Domowej  Pracowni Terapii Zajęciowej.  Czekamy na kolejne spotkanie.

26 maja 2014 roku  w Naszym Domu świętowaliśmy Dzień Matki. Warto przypomnieć genezę tego niezwykle uroczystego i ważnego, jak się okazuje od wieków obchodzonego, chwalebnego zauważenia postaci i roli rodzicielek. Dzień Matki to święto na cześć wszystkich matek obchodzone w wielu krajach świata. Jego współczesna forma zapoczątkowana została w Stanach Zjednoczonych na początku XX wieku, gdzie obchodzone jest w drugą niedzielę maja. W Polsce święto to, wypadające 26 maja, obchodzono pierwszy raz w 1914 roku w Krakowie. Chociaż współczesna forma święta jest stosunkowo młoda, to w różnych kulturach na przestrzeni wieków istniały święta poświęcone zarówno macierzyństwu, jak i płodności. Starożytne kultury miały własne święta ku czci matek, często reprezentowanych przez boginie-matki, symbole płodności i urodzaju. W XVI wieku rozwinął się zwyczaj odwiedzania rodzinnych stron i brania udziału w mszy odprawianej w ,,kościele-matce” w czwartą niedzielę Wielkiego Postu, tzw. Laetare, czyli z łac. radować się. W Anglii niedzielę tą nazywano Mothering Sunday. Wizyta w rodzinnych stronach wiązała się, oczywiście, z odwiedzinami rodzinnego domu, spotkaniem z matką i ojcem. Jak wspomniano, współczesna forma święta wywodzi się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki i została zapoczątkowana za sprawą Anny Jarvis z Filadelfii, która zorganizowała 12 maja 1907 r. nabożeństwo na cześć swojej zmarłej matki, działaczki na rzecz kobiet. Przeprowadzona przez nią kampania mająca na celu popularyzację obchodów Dnia Matki przyniosła spodziewany rezultat i już po kilku latach większość stanów obchodziła to święto w drugą niedzielę maja, a w 1914 r. prezydent Woodrow Wilson uczynił je świętem państwowym. Początkowo święto to miało na celu szczególne uszanowanie matki, docenienie jej wysiłków włożonych w wychowanie dzieci, jednak szybko uległo komercjalizacji w postaci zwyczajów wysyłania kartek z życzeniami i kupowania kwiatów, czy prezentów. W Naszym Domu program świętowania owego Dnia i przygotowania części artystycznej koordynowała Pani Elżbieta Grochola, przy istotnej asyście Pani Joanny Milewskiej i Pani Sylwii Solarz ( Pracownice Socjalne). Uroczyste spotkanie z Mieszkankami ( Matkami Polkami) zaingerował  złożeniem serdecznych życzeń Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 w Szczecinie. Panie okazały wielkie wzruszenie słysząc słowa wywyższające status Matek w każdym społeczeństwie i w społeczności Domowej. Program artystyczny rozpoczęła piosenka na melodię światowego przeboju zespołu ABBA – „ Mamma mia” z polskim tekstem:”(…) Mamma mia, dzisiaj Mamy Dzień, dla Mam, to najlepsza chwila,(…) O! Mamy, wszystkie Mamy, tak wszyscy Was kochamy, tu-tam, wszędzie Mamma mia dla Mam”. Utwór wykonywała z wielkim zaangażowaniem i z sercem grupa pracowników Naszego Domu: Pani Elżbieta Grochola, Pani Joanna Milewska, Pani Sylwia Solarz, Pani Katarzyna Duda, Pani Dorota Rekść, Pani Jagoda Kabat, Pani Wiesława Gieras, Pan Przemek   ( „Tygrysek” tylko dla Żony) Kuduk oraz Lech G, instruktor k-o ( akompaniament na gitarze). Ależ były wielkie brawa. Potem piękne teksty okazjonalne( wiersze, dialogi, eseje) w wykonaniu: Pani Joanny Milewskiej, Pani Sylwii Solarz i znakomitej recytatorki Pani Kasi Dudy, wszystko pięknie przeplecione  adekwatnymi piosenkami: „Nie ma jak u Mamy”, „ Mama krząta się od rana”,” Mamo ukochana”. Ogromne wrażenie wywołała Pani Franciszka Anna Balczerowska – Mieszkanka Domu wykonując utwór „ Do Ciebie Mamo”. Następnie wykonawcy podeszli do naszych Domowych Mam i wręczyli im Serca wykonane w Pracowni Terapii Zajęciowej. Były rzęsiste  łzy wzruszenia. I jeszcze piosenka „ Mamma mia”, a Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu zakończył spotkanie dziękując za przybycie wszystkim Mamom, zaś artystom za przygotowanie doprawdy rewelacyjnego programu. To był piękny Dzień…Mamy, oczywiście. Tak to jest w Naszym Domu. Zawsze.

Chór "Rapsodia"  wystąpił  20 maja 2014 roku w naszym  DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” mieszczącym się  przy ulicy Eugeniusza Romera 21 -29 w Szczecinie. Gości powitał bardzo serdecznie Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu wspominając, iż Mieszkańcy i Kierownictwo  zawsze z bardzo wyczekują występów tego właśnie, zaprzyjaźnionego i wielce cenionego u nas artystycznego  związku osób kultywujących sztukę chóralną. Ten zespół śpiewaczy powstał  w roku 1985  w wyniku starań  Pani Anny Gaj, obecnej pełniącej funkcję  Prezesa  „Rapsodii”, która podczas występu prowadziła konferansjerkę, wprowadzała słuchaczy w klimat kolejnych, wykonywanych utworów, a także opisywała tło historyczne powstania związanych z dziejami Polski pieśni. Koniecznie należy wspomnieć, iż Chór „ Rapsodia” „kwitnie” przy szczecińskim Zamku Książąt Pomorskich   i należy także do Ogólnopolskiego  Stowarzyszenia  Seniorów. Zespól ćwiczy w wielkiej dyscyplinie artystycznej, występuje w kraju i poza jego granicami  pod batutą maestro pana doktora Tadeusza Buczkowskiego. Występowi Chóru „ Rapsodia” w Naszym Domu  przysłuchiwało się w wielkim skupieniu i reagowało entuzjastycznie   duże grono melomanek i melomanów z DPS – u  i wszyscy byli  niezwykle usatysfakcjonowani tym co usłyszeli. A wykonywano  utwory z bardzo  urozmaiconego repertuaru: od pieśni wojskowych z okresu Międzywojnia, poprzez piosenki z filmów z tego samego okresu ( np.” Zimny drań”) po” nutki  współczesne” – niezmiernie żywiołowe i optymistyczne w swej wymowie. Ponieważ muzyka świetnie kojarzy się z poezją, a właściwie jest doskonałym nośnikiem słowa, jedna z członkiń muzycznego ansamblu od czasu do czasu, w antrakcie występu, recytowała piękne wiersze. Braw była niezliczona ilość. Mamy już zapewnienie, że Chór „ Rapsodia” zawita w progi Naszego Domu z nowym repertuarem już niedługo. Na koniec warto dodać, że rapsodia, to  gatunek muzyczny nie mający ściśle określonej formy. Nazwa pochodzi od pieśni rapsodów, antycznych recytatorów poezji, wygłaszanej w sposób śpiewny. Pierwsze utwory tak zatytułowane komponował V.J.K. Tomašek (6 rapsodii na fortepian, ok. 1803). Gatunek ten rozwinął się następnie w muzyce fortepianowej oraz orkiestrowej XIX w. (19 Rapsodii węgierskich F. Liszta na orkiestrę, z których większość opracował na fortepian, 1846-1885, 3 rapsodie na fortepian J. Brahmsa, 1879-1892, 3 Rapsodie słowiańskie A.L. Dvořáka, 1878). Często inspirowany folklorem. W XX w. powstały m.in. poemat symfoniczny Rapsodia litewska M. Karłowicza (1906), Rapsodia hiszpańska na orkiestrę M. Ravela (1908), 2 Rapsodie rumuńskie na orkiestrę G. Enescu (1901-1902), rapsodie B. Bartóka oraz Rapsodia na temat Paganiniego na fortepian i orkiestrę S.W. Rachmaninowa (1934).

Na początku tradycyjnego już rozpoczęcia sezonu grillowego, Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 w słowie powitalnym do Mieszkańców zauważył, że po ostatnich, niepogodnych dniach, dzisiaj, gdy zaplanowano imprezę na powietrzu, aura  z pewnością zaakceptowała i poparła ten projekt, ponieważ zaświeciło słońce, powiał lekki, ciepły wiaterek, a opady „ odeszły w siną dal”. Pozostało radośnie zaakceptować ten stan rzeczy i cieszyć się możliwością towarzyskiego spotkania społeczności Naszego Domu, konsumować frykasy z grilla, a następnie rozmawiać( rozmawiać i poznawać na tym polega szczęście-jak pisał Platon) , śpiewać (jeśli nie potrafisz śpiewać ładnie, śpiewaj głośno),  i gdy pozwala na to stan zdrowia-tańczyć, (o tańcu nie da się pisać –  taniec trzeba tańczyć),  no, może nie do upadłego, ale ile sił. Kuchnia grillowa pracowała pełną parą, natomiast odpowiedzialni za oprawę muzyczną: Przemek Kuduk, rehabilitant  i Lech Galicki, kaowiec na wyznaczonym stanowisku, wyposażonym w odtwarzacze muzyki mechanicznej oraz gitarę elektryczną, a także mikrofony ( ogłoszono hasło- mikrofon dla każdego) zapowiadali, śpiewali, zachęcali  Mieszkańców do popisów wokalnych. I tak było. „Śpiewać każdy może” – więc poddali się tej zachęcie Mieszkańcy, pracownicy, a także panie praktykantki, które w krótkim czasie stworzyły chórek na bardzo przyzwoitym poziomie. Popisy wokalne dali m.in.: Pani Danuta Krawczyk, Pani Franciszka Balczerowska, Pani Alicja Czuraba, Pani Jagoda Kabat, Pani Madzia Niżniowska, Pan Witold Czarnecki , wielu innych wokalistów „ grillowych”  i niezliczona grupa pracowników Domu. A skoro była muzyka i śpiewy, to i tańce były: wymyślne, egzotyczne, proste i radosne, bo przecież ruch to zdrowie. Oczywiście na pierwszym miejscu było otwarcie sezonu grillowego – bo to początek spotkań na świeżym powietrzu w najlepszym towarzystwie – naszym – domowym!!! W DPS – ie przy ulicy Eugeniusza Romera 21 -29.