DPS Romera

 Starzenie się to niesłychanie skomplikowany proces biologiczny ingerujący w różny sposób w struktury i czynności organizmu. Wraz z wiekiem pojawiają się zmiany w postawie i składzie ciała oraz sposobie poruszania się. Maleje sprawność mechanizmów regulacyjnych i przystosowawczych, zmniejsza się odporność na zakażenia bakteryjne i wirusowe a także zwiększa podatność na stres psychiczny. Uważa się, że szczytowa sprawność czynnościowo-adaptacyjna przypada na okres między 25 a 30 rokiem życia. Po ukończeniu 35 lat dochodzi do stopniowego zmniejszania sprawności organizmu, czyli jego starzenia się. Jednak przebieg tego procesu ma charakter indywidualny i w miarę upływu wieku różnice w ogólnej sprawności fizycznej między poszczególnymi osobami są coraz bardziej widoczne. Tak więc wiek „kalendarzowy” nie zawsze może odzwierciedlać „wiek biologiczny”. Jak wiadomo wiele osób do późnego wieku potrafi zachować wysoki poziom sprawności ruchowej i intelektualnej. I właśnie biorąc pod uwagę powyżej opisane  zjawiska i przyczyny  związane z  dbałością o stan zdrowia osób w wieku zaawansowanym Rada Osiedla Zawadzkiego/Klonowica zorganizowała w dniu 25 lutego  br. pierwszy turniej halowy – zawody sportowe „ Senior 55+”. Z Naszego Domu  pod wodzą i opieką rehabilitantek: Jadwigi Kabat i Doroty Rekść  w szrankach sportowych stanęła ekipa Mieszkańców –  amatorów ruchu i konkurowania zgodnie z olimpijskimi zasadami, w następującym składzie: Alicja Czuraba, Regina Greber, Barbara Pogorzelska, Stanisława Fader, Jadwiga Gaj i Witold Czarnecki.  Konkurencje były niezwykle wymyślnie skompilowane, tak aby przynieść sportowcom radość oddanego sensownie wysiłku odpowiednio do ich „ siły wieku”. Było toczenie kul, rzuty do kosza, slalom z piłką, tenis stołowy… Po wysiłku sportowym serwowano poczęstunek regeneracyjny.  Reprezentanci Naszego Domu ( najstarsi wśród biorących udział w zawodach) zajęli czwarte, punktowane miejsce. Otrzymali medale i dyplomy. W turnieju triumfowała drużyna o finezyjnej nazwie” Damy Radę”.  Atmosfera na zawodach była znakomita. Czekamy na kolejne turnieje, bo jak mówi maksyma stara jak świat:” sport to zdrowie”. Dodamy: w każdym wieku.

 21 lutego br. Pani Sylwia Solarz – pracownik socjalny oraz Pan Przemek Kuduk – instruktor rehabilitacji precyzyjnie i z artystyczną pasją zorganizowali w Jadalni Naszego Domu wspólne śpiewanie typu/techniką karaoke  dla Mieszkańców wszystkich  Segmentów oraz pracowników DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29. Wykonywano rozmaite piosenki: ludowe, pop(ularne), standardy polskie i światowe, hity spotkań biesiadnych, przeboje z rozmaitych lat np. z repertuaru Czerwonych Gitar, Trubadurów,  Kasi Sobczyk, No To Co, Niebiesko Czarnych i wiele, wiele innych. Kiedyś śpiewano je pod hasłem „Polska młodzież, śpiewa polskie piosenki”,a teraz Seniorzy przyjęli to przyjemne, radosne i – o czym wiele osób zapewne nie wie – zdrowe zadanie. Było wspaniale. Wszystko grało, że aż miło. „Śpiew jednoczy” i przecież „ śpiewać każdy może”. A przy okazji „ muzyka łagodzi obyczaje”. To tylko kropla w morzu zalet: śpiewania, muzykowania, karaoke, muzykoterapii, słuchania wibrujących nutek. Wobec tego podamy przy okazji nieco wiadomości związanych z „karaokową” imprezą zorganizowaną dla dobra Naszych Mieszkańców i jej bogatymi w witaminę „Z”- jak Zdrowie, elementami. Karaoke  to forma rozrywki pochodząca z Japonii, polegająca na śpiewaniu w pubie, klubie, domu itp. znanych przebojów na tle odtwarzanego z nagrania akompaniamentu instrumentalnego bez warstwy wokalnej. Śpiewającemu może pomagać wyświetlanie tekstu na dowolnym medium: telewizorze, monitorze, projektorze itp.  Nazwa w dosłownym tłumaczeniu oznacza "pusta orkiestra" i powstała z dwóch słów japońskich: karappo (pusty) i ōkesutora (orkiestra).

Celem muzyki jest oddziaływanie na świadomość słuchacza. Jest zjawiskiem odbieranym subiektywnie, zależnym od indywidualnych skłonności, wcześniejszych doświadczeń, społecznych kryteriów wartości, aktualnego nastroju i wielu innych czynników w tym tzw. słuchu muzycznego. Od mowy ludzkiej różni się znacznie większą abstrakcyjnością przekazywanych treści oraz wykorzystaniem oprócz głosu ludzkiego również instrumentów muzycznych. Muzyka jest jednym z przejawów ludzkiej kultury. Można przyjąć, że muzyka od zawsze towarzyszyła człowiekowi w pracy, zabawie, odpoczynku oraz w obrzędach, najpewniej również od początku łączona była z tańcem i słowem. Z początku muzyka służyła celom praktycznym – pomagała w pracy zespołowej, była formą komunikacji, później stała się także elementem tożsamości zbiorowej. Z czasem wykształciła się jako jedna z gałęzi sztuki. Śpiew to czynność polegająca na wytwarzaniu dźwięków o charakterze muzycznym za pomocą głosu. Każda osoba potrafiąca mówić potrafi też śpiewać, ponieważ śpiew pod wieloma względami jest jedynie formą przedłużonej mowy. Śpiew może być nieformalny i wykonywany dla przyjemności, a także formalny, taki jak profesjonalny śpiew na przedstawieniu, koncercie bądź w studiu nagraniowym. Śpiew może być wykonywany w grupie, takiej jak chór, przy akompaniamencie instrumentów muzycznych, pełnej orkiestry lub zespołu. Śpiewanie bez akompaniamentu muzycznego nazywamy śpiewem a cappella. Muzykoterapia, to dziedzina posługująca się muzyką lub jej elementami w celu przywracania zdrowia lub poprawy funkcjonowania osób z różnorodnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej. Tradycje stosowania muzyki w terapii sięgają już czasów plemiennych, kiedy szaman w czasie rytuałów leczniczych stosował śpiew, grę na instrumentach i taniec. Obecnie jest to dziedzina oparta na podstawach naukowych, w której muzykoterapeuta w procesie kształcenia musi przyswoić wiedzę z zakresu wielu dyscyplin naukowych: psychologii, medycyny, pedagogiki, psychoterapii itp. Podstawowym środkiem oddziaływania w muzykoterapii jest dźwięk, muzyka, która często jest wyzwalaczem przeżyć i emocji. Stąd muzyka trwa na świecie od jego zarania i będzie zawsze, także na spotkaniach karaoke i śpiewaniach rozmaitego  typu odbywających się w Naszym Domu. Do końca swiata i wiele nut dłużej.

 XXII Zimowe Igrzyska Olimpijskie – odbyły się w rosyjskim mieście Soczi w dniach 7–23 lutego 2014 roku. Zgodnie z harmonogramem zawodów rozegrano 98 konkurencji w 15 zimowych dyscyplinach sportowych. Część z nich zorganizowano w oddalonej o ok. 40 kilometrów od Soczi miejscowości Krasnaja Polana. Były to pierwsze zimowe igrzyska w Rosji. W 1980 roku organizatorem letnich igrzysk była stolica Związku Radzieckiego – Moskwa. Pierwszy raz w historii zimowe igrzyska olimpijskie rozgrywane były w mieście o klimacie subtropikalnym. Soczi zostało wybrane gospodarzem igrzysk w głosowaniu podczas 119 sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Gwatemali 4 lipca 2007 roku. Złote medale zdobyte przez polskich sportowców na Zimowych Igrzyskach, m.in.: Justynę Kowalczyk ( biegi narciarskie). Kamila Stocha ( skoki narciarskie), czy też Zbigniewa Bródkę (łyżwiarstwo szybkie – panczeny) zmobilizowały instruktorów rehabilitacji z Naszego Domu, osoby z wyobraźnią i świetnie przygotowane do swojego fachu do zorganizowania w dniu 18  lutego 2014 roku  Domowej „ Olimpiady 2014” nawiązującej tematycznie i garściami czerpiąc  z nastroju Zimowych Igrzysk Olimpijskich w  Soczi. Rehabilitanci: Katarzyna Duda, Dorota Rekść, Jadwiga Kabat i Przemek Kuduk przygotowali odpowiednie dla seniorów dyscypliny i zaprosili wszystkich spragnionych ruchu, a przy tym kochających współzawodnictwo sportowe rangi olimpijskiej do stanięcia w szrankach amatorskich konkurencji.  W zawodach czynny udział wzięło ok. 30 osób, a ponad dziesięciu Mieszkańców Domu wcieliło się w role kibiców. W stołówce zawieszono kółka olimpijskie. Pierwszą konkurencja było rzucanie  przez zawodników woreczków w zawieszone koła. Raz lewą reką, to znowu z zamkniętymi oczami. Kolejna konkurencja:  trafianie piłeczką do bramki przez pchnięcie jej kijem hokejowym. I był także posiadający już olimpijski status: curling – rozgrywany na prostokątnej tafli lodu. W rywalizacji biorą udział dwie drużyny liczące po czterech  zawodników. Do gry używa się kamieni, które są wypuszczane na lodzie w kierunku celu zwanego domem. Liczba przyznanych punktów zależy od liczby kamieni znajdujących się najbliżej środka domu. Poziom umiejętności, precyzja i złożoność wykonywanych zagrań oraz odpowiednia strategia sprawiają, że curling jest nazywany „szachami na lodzie”. Oczywiście w  warunkach Naszego Domu ta dyscyplina była bardzo zmodyfikowana i polegała na pchaniu deskorolki do celu.  Na koniec rzucano kołami ( hula hop ) na patyk. Uwaga! Uwaga! W „ Olimpiadzie 2014” zorganizowanej w DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21 – 29 zwyciężyła Pani Regina Greber. Drugie miejsce zajął Pan Jan Maciejewski, zaś trzecie ( ex aequo) zajęli: Pani  Zofia Petrykowska i Pan Marian Pytel. Teraz czekamy na Letnie Igrzyska Olimpijskie, które jak zwykle perfekcyjnie zostaną zorganizowane w Naszym Domu.

Walentynki (w języku angielskim:. Valentine’s Day) , to coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. Nazwa pochodzi od św. Walentego, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia. Zwyczajem w tym dniu jest wysyłanie listów zawierających wyznania miłosne (często pisane wierszem). Na Zachodzie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, czczono św. Walentego jako patrona zakochanych. Dzień 14 lutego stał się więc okazją do obdarowywania się drobnymi upominkami. Do Polski obchody walentynkowe trafiły w latach dziewięćdziesiątych  dwudziestego  wieku z kultury francuskiej i krajów anglosaskich, a także wraz z kultem świętego Walentego z Bawarii i Tyrolu. Święto to konkuruje o miano tzw. święta zakochanych z rodzimym świętem słowiańskim zwanym potocznie Nocą Kupały lub Sobótką, obchodzonym w nocy z dnia 21 na 22 czerwca. Ważnym  elementem walentynek jest wzajemnie wręczanie sobie walentynkowych ozdobnych karteczek. Czerwone, najczęściej w kształcie serca, opatrzone walentynkowym wierszykiem, a często i miłosnym wyznaniem. Ze świętem łączy się również zwyczaj obdarowywania partnera walentynkowymi upominkami w postaci kwiatów, czy też  słodyczy. W Naszym Domu Walentynki znalazły sobie miejsce wśród Seniorów. W tym roku związane ze swiętem zakochanych uroczystości, a także wszelkie gry, zabawy i  oraz  quizy tematyczne zorganizowała i prowadziła perfekcyjnie Pani Magda Niżniowska, instruktor terapii zajęciowej, która, jak dowiedzieliśmy się ze źródeł tylko nam znanych, darzy wielkim uczuciem święto (uczucie) miłości i wszystko co się z nim wiąże. 14 lutego br. W Domowej Jadalni o godzinie 15.00 rozpoczęły się walentynkowe igrce.  Rozpoczęła Pani Katarzyna Duda pięknie mówiąc adekwatne tematycznie  do święta dwa wiersze. Potem fraszki w wykonaniu Pani Danuty Krawczyk i Pana Stanisława Czarnowskiego. Następnie quiz walentynkowy: I  pytania: Kto pocałunkiem obudził Królewnę Śniezkę?  Odpowiedz: Król. Pytanie: Jak ma na imię przyjaciółka Bolka i Lolka? Odpowiedz: Tosia. Itd. Itd. Itp.  Dla biorących udział w quizie – nagroda – lizak w kształcie serduszka. Pani Franciszka Balczerowska, Królowa Balu Karnawałowego niczym operowa diva odśpiewała arię” W cieniu rajskiego drzewa”.  Ponadto odbył się konkurs” Jaka to melodia?”. I wspaniale, miłośnie i w nastroju zakochania i przyjazni było w coroczne święto zakochanych w Naszym Domu. Tak będzie za rok, wierzymy:  każdego dnia, tygodnia, miesiąca. W Naszym Domu – miejscu niezwykłym wśród innych domów.