DPS Romera

Tematem przewodnim powyższego spotkania była kończąca się kadencja Samorządu –  Rady  Mieszkańców  działającego w Naszym Domu. Pan Dyrektor powitał wszystkich bardzo  serdecznie i w krótkich, niezwykle jednoznacznych słowach pozytywnej oceny  podziękował za współpracę pełniącym swe obowiązki w kończącej się kadencji samorządowcom. Mieszkańcy Naszego Domu podziękowali wszystkim Członkom Rady za ich troskę i pomoc  we wszystkich sprawach, z którymi zwrócili się  do swych Przedstawicieli  – Samorządowców . Przewodniczący Rady, Pan Stanisław Czarnowski przedstawił sprawozdanie z pracy Samorządu ( zastępca Przewodniczącego: Pani Anna Karasińska, Sekretarz: Pani Mirosława Nasarzewska oraz Członkowie : Pani Henryka Szafranek i Pan Daniel Piątkowski ).   Pani  Izabela Piskorz, Kierownik Działu Socjalno – Środowiskowego  odczytała regulamin następnych wyborów do Samorządu Rady Mieszkańców, które odbędą się 26 lipca 2013 roku.

12 lipca 2013 roku

Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu powitał obecnych stwierdzając, że rozpoczynamy kampanię wyborczą w pełnym duchu demokracji.  Współprowadzącą była Pani Izabela Piskorz, Kierownik Działu Socjalno – Środowiskowego. T ypowanie kandydatów może się odbyć w sposób jawny lub tajny. Przygotowano kartki i długopisy. Osoba wytypowana na kandydata  musiała wyrazić zgodę, iż chce nim być. Regulamin przewiduje zgłoszenie sześciu osób. Oto lista z adnotacji: tak, czy nie.

1.      M.Nasarzewska  –  nie

2.     Danuta Krawczyk – nie

3.     Anna Karasińska  –  nie

4.     Jadwiga Mangold – tak

5.     St. Czarnowski    –    nie

6.     Irena Pawlik        –    nie

7.     Aniela Wiśniewska- tak

8.     Stanisława Fader –  nie

9.     Barbara Pogorzelska –  tak

10.  Witold Czarnecki  –  nie

1   M.M. Wołoszczuk  –  tak

12.   Bronislawa Piekutowska  – tak

13.   Alicja Czuraba     –  tak

14.   Aleksandra Łuków  –tak

 

 

 

 

26 lipca  społeczność Naszego Domu dokona wyboru pięciu Mieszkańców, Członków Rady Mieszkańców, organu doradczego Dyrekcji DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”.

 

Skład uczestników  naszej  Domowej Ekipy na  wyżej wymienione Zawody Wędkarskie był następujący: specjalistka ds. spławikowych – Pani Danuta Krawczyk, ekspert ds. żyłkowych – Pan Mariusz Kulikowski, mistrz haczykowy     i  wielki łowczy – Pan Witold Czarnecki. Gdy Czytelniku pomyślisz, że nieco w tym opisie żartujemy, przyznamy Tobie rację – śmiać się lubimy i się śmiejemy. Bo śmiech to zdrowie, i wędkowanie – zdrowie, więc w parze  idą, każdy to powie. W Dębcach (DPS)  przyjęto nas bardzo szczerze, pomyśleliśmy: tu ryba bierze. Po stanowisk losowaniu wszyscy skupili się na wędkowaniu. Rywalizowało ze sobą ekip sześć. Różne techniki łowienia stosowano. Każdy chciał wygrać i zdobyć mistrza miano. Woda w Odrze płynęła bystro, wzburzona, mokra i rzadka. Ryby pływały tam gdzie chciały. Jak je złowić, to była dla wytrawnych wędkarzy  prawdziwa zagadka. Tylko niektórzy przy wsparciu szczęścia zagadkę rozwiązali  i rybki drobne złapali. My, prawie, już prawie, wiele ryb by u nas było ale i bez nich na dyplomie i Pucharze dla Najstarszego Wędkarza – Pana  Witolda Czarneckiego  z sukcesem się skończyło. Gratulacje od Organizatorów wielkie dostaliśmy i radośni ( śmiech to zdrowie) do Domu  przy Romera  powróciliśmy. Taka to była nasza wędkarska przygoda, . Kto nie był niech żałuje. Nie ma to jak ryby łowić w naszej Odry wodach.

 

Pomysłodawcą zorganizowania trwających od roku 2007 w Szczecinie przy DPS – e przy Romera Przeglądów Piosenki Wilków Morskich jest  Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Domu Kombatanta i Pioniera  Ziemi szczecińskiej Szanty były XVIII- i XIX-wiecznymi pieśniami pracy  wykonywanymi na żaglowcach. Wykonywane były podczas pracy w celu synchronizacji czynności wykonywanych przez grupy żeglarzy, stosowane przede wszystkim wtedy, gdy na dany znak trzeba było jednocześnie użyć dużej siły wielu osób, lub też pomagały w wykonywaniu długich i monotonnych ale rytmicznych czynności. Śpiewali je sami wykonujący pracę, a jeśli była taka potrzeba – ton nadawał szantymen, a odpowiadał chór pracujących. Śpiewane były z reguły a cappella, lub z towarzyszeniem prostych instrumentów prowadzącego szantymena. Szant. W zależności od pracy, szanty posiadały swoje specyficzne tempa, podziały rytmiczne i akcenty. Inne szanty były śpiewane, podczas rwania kotwicy, inne podczas wciągania żagli krótkimi szarpnięciami lin, inne podczas mozolnej pracy przy pompach, lub podczas załadunku towarów. Dlatego wyróżnia się takie szanty jak: fałowe, kabestanowe, kotwiczne, pompowe i inne. Długość ich, a raczej ilość zwrotek, a czasami także długość wersów, regulowana była czasem trwania niektórych czynności, co w prosty sposób przekładało się na długość lin i inne parametry techniczne danej jednostki pływającej. Dlatego szanty nieustannie zmieniały się przy przechodzeniu załóg z żaglowca na inny, wzbogacając się o kolejne zwrotki lub też ubożejąc. Cechą charakterystyczną tekstów szant była ich ogromna sprośność, a imiona kobiet, najczęściej tych wprost z portu i okalających go dzielnic, nadawano np. szczególnie ciężkim przedmiotom, które trzeba było ruszyć, wciągnąć itp., stąd do szant wkradały się dwuznaczne refreny w stylu "mała Sally, ciągnij ją". Ponadto wiele szant zostało "zmarynizowanych" wchodząc na pokład z pieśniami innych grup zawodowych, np. górników lub rwaczy bawełny. Jedynym miejscem, gdzie praca odbywała się w ciszy, były okręty wojenne. Oprócz szant śpiewano także inne pieśni zwane pieśniami kubryku. Te były balladami śpiewanymi i słuchanymi w spokoju w wolnych chwilach od pracy, co zdarzało się na żaglowcach raczej rzadko. Dlatego też częściej śpiewano je podczas pobytów w portach. Istnieją także pieśni z mesy – śpiewane przez oficerów. W najściślejszym znaczeniu szanty to właśnie pieśni pomagające w pracy, w nieco luźniejszym za szanty uważane są wszystkie historyczne pieśni żeglarskie z minionych epok. Dziś szantami nazywa się także – co budzi ostry sprzeciw tradycjonalistów – ogół pieśni i piosenek o tematyce żeglarskiej, włączając w to współczesną poetycką balladę marynistyczną oraz, przede wszystkim, dzisiejsze piosenki żeglarskie, stąd też dla szanty w jej najbardziej dosłownym, pierwotnym znaczeniu ukuto termin szanta klasyczna. VI szczeciński Przegląd Piosenki Żeglarskiej miał miejsce 21 czerwca  2013 roku  na scenie i w jej okolicach przed Naszym Domem.  Otwarcia imprezy dokonali: Pani Małgorzata Olejnik, Dyrektor Wydziału Spraw Społecznych UW w Szczecinie, Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor DPS „ DKiPZS” oraz Stanisław Czarnowski – przewodniczący Samorządu Mieszkańców DPS”DKiPZS”.  Godzina 10.00. Uderzenia w dzwon(Szklanka (lub bicie szklanek) – na żaglowcach system bicia w dzwon informujący o aktualnej godzinie wachty znajdujące się na statku) dał znak o rozpoczęciu Przeglądu. Pogoda była piękna. Widzów tłumy. Przegląd  z wdziękiem prowadzili ubrani w stylizowane na dziewiętnastowieczne stroje marynarskie: Pani Izabela Piskorz i Pan Przemysław Kuduk. Pierwszy występ: Ośrodek Wsparcia Dla Dzieci i Młodziezy, pl. Jakuba Wujka w Szczecinie. Potem wiele zespołów jeszcze  wystąpiło, m.in. DPS  Międzyrzecz, DPS Kamienna Gora, … Znakomite śpiewanie, rytmiczne, żeglarskie piosenki, zaangażowani wykonawcy. Nasz Dom reprezentowała połączona grupa Chóru Mieszkanek „ Złoty Wiek” oraz Grupa Wokalna Pracowników „ Tsunami”. Przegląd zakończył Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu. Głos dzwonu, tzw.” Szklanki”, brawa i do zobaczenia, usłyszenia za rok. Resztę zapisu można zobaczyć na zdjęciach. Ahoj!

 

14 czerwca 2013 roku  gościła w Naszym Domu Pani Małgorzata Wadżet Gardasiewicz wielce uznana astrolog, pisząca horoskopy dla  osób  spragnionych wiedzy o swej przyszłości,  publikowanych  w lokalnej gazecie „ Kurier Szczeciński”, autorka wielu książek z zakresu  nauk ezoterycznych, honorowa członkini wielu polskich i zagranicznych towarzystw astrologicznych, a także psychotronicznych, znana już naszym Mieszkańcom – pierwszy „ Gość w Domu”. Tym razem opowiadała  o Erze Wodnika. Era Wodnika – jedna z dwunastu epok astrologicznych. Jest to epoka poprzedzająca Erę Koziorożca i następująca po Erze Ryb. W tej epoce punkt Barana znajduje się w gwiazdozbiorze Wodnika. Ery zmieniają się cyklicznie mniej więcej co 2150 lat (w wyniku przesuwania się punktu Barana względem gwiazd, wskutek precesji osi obrotu Ziemi), pełny cykl, rok platoński trwa około 25 770 lat. Obecnie punkt Barana znajduje się w gwiazdozbiorze Ryb. Według astrologów ery te mają związek z duchowym rozwojem ludzkości, a Era Wodnika jest to obecna epoka lub następna, która nadejdzie.  Era Wodnika ma być początkiem złotego wieku pełnego obfitości i wzajemnego zrozumienia. Według tych poglądów Era Wodnika będzie okresem głębokich przemian społecznych, państw bez granic, świadomości planetarnej. Era Wodnika jest symboliczne przedstawiana w postaci młodego człowieka wylewającego wodę z dzbana na kulę ziemską. Zwolennicy kręgów wodnikowych bazują zasadniczo na astrologii ezoterycznej, zajmującej się układaniem horoskopów i badaniem wpływu, jaki ciała niebieskie wywierają na sprawy doczesne. Mieszkańcy Domu bardzo interesowali się  sprawami obrotów i wpływu na ludzi ciał niebieskich jednak wręcz entuzjastycznie przyjęli kolejny, omawiany temat:” przesilenie letnie a seks”. Noc Kupały (zwana też nocą kupalną, kupalnocką, kupałą) – słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w najkrótszą noc w roku, czyli najczęściej (nie uwzględniając roku przestępnego – w tym przypadku święto przypada noc wcześniej) z 21 na 22 czerwca (późniejsza wigilia św. Jana – potocznie zwana też nocą świętojańską i posiadająca wówczas wiele zapożyczeń ze święta wcześniejszego – obchodzona jest z 23 na 24 czerwca. Święto ognia, wody, słońca i księżyca, urodzaju, płodności, radości i miłości. Właśnie miłość i seks wzbudziły wiele interesujących i gorących dyskusji. Między innymi wielu Mieszkańców twierdziło, że seniorki i seniorzy uważają, że miłość i seks są bardzo ważnymi sprawami w życiu człowieka bez względu na to czy ma on  osiemnaście, czy osiemdziesiąt lat. A i dziewięćdziesiąt pięć. Z wielką znajomością sprawy przede wszystkim Mieszkanki mówiły o niezwykłej roli dotyku, pieszczot i … co tu mówić – seksu w życiu człowieka. I swojej, w wielu przypadkach, tęsknocie za nim, czy w innym razie: najlepszych doświadczenia i wspomnieniach o ars amandi.  Pani Małgorzata Wadżet Gardasiewicz  przyznała im rację. Tak. Miłość jest wieczna. Miłość jest dla każdego, jeżeli tylko potrzebuje jej. Także seks. Mieszkańcy wyrazili wielką wolę wzięcia udziału w Nocy Kupały. Najbliższej, albo za rok.  Ale nawet jeżeli wyprawa na Noc nie uda się – przyśni się im tajemniczy kwiat paproci. To także symbol zakochania. „Bo przecież nie chodzi o to by złapać króliczka, ale by gonić go”. Ktoś przypomniał hasło hippisów z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku:” Make love not war”, co znaczy: kochajcie się a nie róbcie wojen. I wszyscy zebrani przyznali  mu rację. Miłość to pokój między ludzmi. A  na dodatek niesie ze sobą wiele przyjemności. Spotkanie zakończyło się w bardziej niż przyjaznej atmosferze.