DPS Romera

 W sposób niezwykle uroczysty obchodzimy w Naszym Domu majowe święta. Każde z nich jest ważne dla narodowego ducha Polaków . Na ziemiach polskich pierwsze obchody miały miejsce w 1890 i odbywały się niejednokrotnie wbrew woli zaborców współorganizowane m.in. przez działaczy Drugiego Proletariatu. Masowe demonstracje, pochody oraz starcia z carskim wojskiem, policją oraz kozakami, a także wspierającymi je nacjonalistycznymi bojówkami miały miejsce w czasie rewolucji 1905 roku na ziemiach polskich zaboru rosyjskiego, organizowały je głównie Polska Partia Socjalistyczna, Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy oraz BUND. Podobnie liczne pochody i demonstracje klasowych organizacji robotniczych i partii lewicowych, w tym Polskiej Partii Socjalistycznej, żydowskiego BUND-u, nielegalnej Komunistycznej Partii Polski, Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”, Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi odbywały się też w ten dzień w okresie II RP, często były one atakowane przez policję oraz nacjonalistycznych bojówkarzy, dochodziło do morderstw działaczy klasowych związków zawodowych i partii lewicowych. Po zakończeniu wojny rząd komunistyczny nadał dniu 1 Maja status święta państwowego, wolnego od pracy i stan ten trwa do chwili obecnej. Miejsce uroczystości: DPS” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”  przy ulicy Eugeniusza 21 – 29. Jadalnia. Mazurek Dąbrowskiego odśpiewany jak w natchnieniu przez zebranych.  Krótkie zagajenie tematyczne  pana Lecha, instruktora kulturalno – oświatowego. Nastepnie wiersz” Maj” w wykonaniu Magdy Niżniowskiej i Lecha Galickiego. Potem informacja z  edukacyjno – historycznego Archiwum przedstawiła Jagoda Kabat, rehabilitantka. Wiersz Juliana Tuwima” Pierwszy Maja” powiedziała Pani Maria Kawałkowska. I kolejno  interpretacji poezji „ Czerwony Sztandar” dokonanej przez Przemysława Kuduka. W antrakcie Chór „” Srebrna Młodość” pięknie wykonał polskie pieśni patriotyczne Pani Wiesława Gieras podaje  kolejną informację  z archiwum edukacyjno – historycznego o 2 Maja.  Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej – polskie święto wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 r., obchodzone między świętami: 1 maja – Świętem Państwowym (Świętem Pracy) i 3 maja – Świętem Konstytucji 3 Maja. Tego samego dnia obchodzony jest Dzień Polonii i Polaków za Granicą. Wiersz Czesława Janczarskiego” Barwy Ojczyste” oraz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „ Pieśń  o fladze”zaprezentowała w sposób jednocześnie niezwykle profesjonalny oraz nieskazitelnie artystyczny Pani Kierownik  Izabela Piskorz. I ponownie Chór „Srebrna Młodość” ze swoim polskim, patriotycznym repertuarem. Archiwum edukacyjno – historyczne: 3 Maja, Konstytucja 1791 roku. Prowadzące : Magdalena Niżniowska i Katarzyna Duda. Głowny konferansjer: Maria Magdalena Wołoszczuk. Wiersz w wykonaniu Pani Anny Karasińskiej:   ” Trzeci Maj”. Znakomita interpretacja. Poezja” Tu wszędzie Polska” kapitalnie, świetnie powiedziana przez Pana Witolda Czarneckiego, który wyrasta powoli na mistrza słowa mówionego. Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Domu zamknął Akademię chwaląc znaczenie Świąt, wykonanie artystyczne i patriotyczną postawę wszystkich zebranych. Ciąg dalszy reportażu na zdjęciach.

Bartnictwo – dawna forma pszczelarstwa leśnego, polegająca na chowie pszczół (głównie pszczół leśnych, tzw. "borówek") w specjalnie w tym celu wydrążonych dziuplach drzew, czyli barciach. Szczytowy rozwój tej profesji przypada w Polsce na wiek XVI i XVII, zanikła w wieku XIX. Zbieraniem miodu zajmowali się bartnicy, zwani również bartodziejami. Był to zawód dziedziczny. W Polsce piastowskiej jedynie bartodzieje mieli przywilej dostarczania miodu na dwór książęcy. Posiadali własne cechy, regulujące zwyczaje, rozsądzające spory. Barcie lokowano przeważnie na dębach i sosnach, rzadziej grabach, bukach czy lipach. Barcie wykonywano w miejscach, gdzie pień osiągał metr średnicy lub więcej. Najwięcej barci dziano w sosnach, które musiały rosnąć ok. 120 lat, aby osiągnąć odpowiedni do tego rozmiar. Bartnicy wspinali się do barci przy pomocy powrozów, tzw. leziw, później drabin. Przed wyjęciem plastrów miodu pszczoły podkurzano przy użyciu fajek bartniczych, naczyń dymnych czy pochodni. Praca bartnika różniła się od pracy pszczelarza, wysoko ustawiona barć jest naturalnym miejscem dla pszczół i bartnik nie musiał troszczyć się o to, by pszczoły nie uciekły. Pszczelarstwo  to rzemiosło  zajmujące się hodowlą pszczół. Wywodzi  się od bartnictwa. Odmiennym pojęciem jest pszczelnictwo, czyli nauka o pszczelarstwie.

18 kwietnia br. OWD przy ulicy Potulickiej przedstawił Naszym Mieszkańcom w Jadalni DPS „ Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przedstawienie” Baśnie 1001 nocy, czyli moc tajemna kobiet” w wykonaniu podopiecznych, a wyreżyserowany z niezwykłą wyobraznią  przez kierowniczkę Ośrodka, panią Małgorzata Jasińską. ” Dawno, dawno temu Kalifat Nurja był najpiękniejszą perłą Orientu. Krajem pełnym cudów, skarbów, legend,, pustynnych wojowników i bohaterskich czynów. Rządził nim Wezyr Szachirjar, rządził mądrze i sprawiedliwie. Był bardzo szczęśliwym Wezyrem do momentu kiedy wiarołomstwo ukochanej żony zabrało mu radość życia. Lud Orientu, który go bardzo kochał próbował wypędzić smutek z jego duszy”. To fragment scenariusza przedstawienia, który przedstawia zalążek wszystkiego co działo się na scenie. A pojawiały się na scenie różne postaci, które za wszelką cenę chciały sprawić radość władcy: Ali Baba z ogromną skrzynia pełna darów, pięć niezwykłych dziewic z Persji, żeglarz Sindbad pięknie grający na gitarze i w końcu Szecherezada, która z natury wydawała tak piękne dzwieki, iż Wezyra smutek został ukojony, a w jego duszy „ zapłonęła pochodnia miłości. Taki to zapis niby banalnych, ale jakże urokliwych scen, gdy ilustruje je muzyka wschodnia, a także orientalnopodobne stroje i przede wszystkim radość przedstawiania „ ruchomych obrazów” oglądającym pokaz widzom. Chwalił aktorów z OWD Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Domu, bili brawa Mieszkańcy Naszego Domu. Warto spojrzeć na ilustrujące przedstawienie fotosy.

 Apel z okazji 68. rocznicy zdobycia Szczecina  w dniu 26 kwietnia 1945 roku rozpoczął się w Domowej Jadalni punktualnie o godzinie 10.00. Na początku wszyscy zebrani zaśpiewali Mazurka Dąbrowskiego. Następnie Grupa Wokalna Sing – Sing wykonała słynną piosenkę” Szli na zachód osadnicy”. Potem instruktor kulturalno – oświatowy przedstawił najważniejsze informacje z Archiwum Wyzwolenia Szczecina. Pani Maria Kawałkowska przeczytała wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego” Szczecin, a Pani Anna Karasińska tego samego autora wiersz – „ Szczecin”. Mieszkaniec Naszego Domu, aktor z powołania, Pan Witold  Czarnecki kapitalnie zinterpretował tekst kibiców „Pogoni” , Grupa Wokalna Sing – Sing zauroczyła publiczność wykonaniem „ Walczyka Szczecina”, Pan Przemysław Kunduk powiedział wiersz „ To tu to my”. Niezwykłą refleksję o swoich pierwszych dniach w Szczecinie przedstawił zebranym Mieszkaniec, Pan Stanisław Czarnowski. Na zakończenie Apelu Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Domu podziękował widzom i wykonawcom i zaproponował wspólne wykonanie piosenki „ Sto lat” dedykowanej wszystkim kombatantom i pionierom Ziemi Szczecińskiej. I tak się stało.

 W Naszym Domu już po raz trzeci odbył się Turniej Szachowy o Puchar Dyrektora MOPR W Szczecinie. Zawody otworzyła Pani Marta Giezek, Dyrektor MOPR oraz Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Domu Pomocy Społecznej” Dom Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej”.Turniej ten ma już swoją renomę w środowisku miłośników królewskiej gry. Udział w nim wzięło dwunastu zawodników i zawodniczek z DPS z przy ulicy Kruczej, DPS przy ulicy Broniewskiego, OWD przy ulicy Potulickiej, OWD przy ulicy Łukasiewicza, z Klubu Seniora przy ulicy Sławomira oraz oczywiście  z Naszego DPS – u przy ulicy. Eugeniusza Romera. Warto wspomnieć o ważnym fragmencie historii tej gry: Za kolebkę szachów uznawane są Indie. Według źródeł pisanych gra ta była już znana w Persji na dworze szacha Chusrau I Anoszarwana w latach 70-tych VI wieku naszej ery, gdzie przywieziona została w darze od indyjskiego radży. Indyjska czaturanga została w Persji przekształcona w czatrang, a po opanowaniu tego kraju przez Arabów uległa kolejnym przemianom, po których powstał szatrandż. Kolejna ewolucja nastąpiła po pojawieniu się gry w Europie, nastąpiły wówczas zmiany najbardziej przypominające współczesną grę w szachy (zmieniono reguły gry, dopracowano zasady poruszania się bierek, pojawiły się m.in. roszada, mat, promocja). Z Sycylii i południowej części Półwyspu Iberyjskiego szachy zostały przeniesione do Włoch i Hiszpanii, a następnie do Francji, Niemiec, Anglii i Skandynawii, gdzie były znane w X–XI wieku. W tym również czasie pojawiły się w Czechach, przywiezione przez kupców podążających z Włoch na północ kontynentu. W Rosji szachy pojawiły się prawdopodobnie wcześniej, ok. VIII–IX wieku, bezpośrednio ze Wschodu (Iranu i środkowej Azji). Na ziemie polskie trafiły na kilka sposobów: z Czech, poprzez morskie szlaki handlowe oraz z Rusi Kijowskiej. O kultowym wymiarze gry szachowej informuje komediowy poemat Szachy Jana Kochanowskiego odkrywający charakterystyczne dla Polski nazwy i interpretacje figur szachowych. Zgodnie z Kochanowskim była to gra królewska, choć uwielbiali ją też szlachcice i mieszczanie. W trzecim Turnieju  o Puchar Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie zorganizowanego przez Nasz Dom pierwsze miejsce zajął Pan Kazimierz Karchut ( DPS Romera). Drugie: Pan Stanisław Czarnowski    ( DPS Romera). Trzecie: Pan Stanisław Kapłoński ( DPS Broniewskiego). Organizacją, serdeczną opieką nad zawodnikami, wszelkimi  pracami, asystenturą przy  sędzim głównym Turnieju i wszystkim co najpotrzebniejsze zajmowała się z gracją i wielką wprawą Pani Magdalena Niżniowska, instruktor terapii zajęciowej. Nagrody przysporzyły wszystkim uczestnikom wiele radości i dumy.