DPS Romera

9 – go sierpnia bieżącego roku w Domowej Kawiarence Mieszkańcy Naszego Domu uczestniczyli w bardzo lubianej przez Nich zabawie w kalambury. Warto wiedzieć, że  kalambur (z języka francuskiego),to zabawna gra słów o zbliżonym  bądź identycznym brzmieniu , lecz o różnych znaczeniach. Efekt powstaje dzięki przeprowadzanym przekształceniom wyrazów. .Również: odmiana szarady, zagadka słowna, opisująca ,często żartobliwie, czasem przewrotnie, fragmenty – wyrazy lub sylaby – rozwiązania, będącego kalamburem. Nasze kalambury to również teleturniej oraz gra towarzyska, nie ma ona jednak poza nazwą nic wspólnego z prawdziwymi kalamburami. Zasadniczym elementem zabawy jest odgadywanie haseł. W każdej kolejce każda drużyna odgaduje hasło lub hasła, przedstawiane przez jednego z członków drużyny. W poszczególnych etapach zabawy hasła przedstawiane są gestami (pantomima) lub rysunkami (elementy rebusu). Zarówno podczas pokazywania jak i rysowania nie wolno używać słów ani wydawać innych dźwięków, podpowiadających hasło. Podczas rysowania nie można ponadto uciekać się do gestów, oraz pisać wyrazów (czasem nawet poszczególnych liter/cyfr). Natomiast podczas pokazywania nie wolno wskazywać na osoby/miejsca będące w pobliżu pokazującego. Wielu organizatorów kalamburów zabrania też wykorzystywać własne ubranie do pokazywania kolorów.

Piłka siatkowa, siatkówka – sport drużynowy, w którym (w tradycyjnej, klasycznej odmianie tj. siatkówce halowej) uczestniczą dwa sześcioosobowe zespoły, w każdym: rozgrywający, atakujący, dwóch środkowych i dwóch przyjmujących oraz libero – na boisku przebywa jednak tylko sześciu zawodników, libero zmienia się najczęściej ze środkowymi, gdy drużyna przyjmuje zagrywkę. Pomysłodawcą reguł gry w piłkę siatkową był Amerykanin William G. Morgan – na co dzień nauczyciel wychowania fizycznego w Young Men’s Christian Associaton (YMCA) w mieście Holyoke w stanie Massachusetts. 9 lutego 1895 odbył się w tamtejszej sali gimnastycznej premierowy pokaz stworzonej przez niego dyscypliny, którą wówczas nazywano Mintonette. W 1949 zorganizowano pierwsze Mistrzostwa Świata mężczyzn, a w 1952 Mistrzostwa Świata kobiet. Mistrzostwa Europy mężczyzn wprowadzono do kalendarza w 1948, a Mistrzostwa Europy kobiet w 1949. Do programu olimpijskiego siatkówka (zarówno w wydaniu kobiet, jak i mężczyzn) weszła w 1964, podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio. Dzisiaj tzn. 8 sierpnia br. polska olimpijska drużyna siatkarska rozgrywa o godzinie 20.30 niezwykle ważny mecz z ekipą Federacji Rosji, którego stawką może być w dalszych meczach nawet złoty medal olimpijski na IO w Londynie. Także dzisiaj w Naszym Domu rozegrano mecze piłki siatkowej na siedząco pomiędzy drużynami reprezentującymi Mieszkańców segmentów: A, B i C. Organizatorami i głównymi sędziami zawodów byli domowi superrehabilitanci: Katarzyna Duda, Dorota Rekść i Witold Nowak.

Wielkie grillowanie rozpoczęło się w Naszym Domu 31 lipca bieżącego roku. Tym razem pod zawołaniem „ Owocowy raj”. Na pobliskim drzewie zawieszono namalowany na płótnie duży obraz, na którym wyraźnie szczęśliwi, choć zagubieni w Edenie: Adam i Ewa stoją nadzy przykrywający swoje intymności egzotycznymi owocami. Mieszkańcy Domu zasiedli wygodnie za stołami czekając na frykasy z grilla, czyli smakowitą kiełbasę, kaszankę, mięsne dania gorące od ognia i pachnące dymem. Także owoce sprowadzono specjalnie na tę szczególną imprezę – spotkanie Domowej Rodziny Mieszkańców w raju, który pracownicy Naszego DPS – u wykreowali przed „ Domem Kombatanta i Pioniera Ziemi Szczecińskiej” przy ulicy Eugeniusza Romera 21-29. Oficjalnie to szczególne spotkanie ku uciesze zarówno spragnionych kubków smakowych jak i ducha zebranych otworzył Pan Ryszard Budzisz, Dyrektor Naszego Domu. Wielu Mieszkańców po zaspokojeniu wielkiego apetytu na grillowe specjały zapragnęło śpiewać. Instruktor kulturalno – oświatowy uderzył w struny gitary klasycznej i gremialnie zaśpiewano wiele, wiele piosenek: Zakochałam się w Szczecinie, Jarzębina czerwona, Kareta Złota, Walentyna Twist, Nikt na świecie nie wie, Głęboka studzienka, Mały miś, Hej tam przy młynie, Bal, Schody do nieba…W grillowym,  „ Owocowym raju” wykonywano moc utworów, w rozmaitych stylach, piosenki ludowe, współczesne, refleksyjne i zachęcające to tańca. To był prawdziwy, pełnowymiarowy koncert. I wielu Mieszkańców przy wtórze muzyki  i chóralnych śpiewów, po prostu tańczyło, że aż miło. Zdarzały się także solowe recitale. Panie Alicja Czuraba, Ewa Szadujko, Panowie Stanisław Czarnowski, Józef Rutkowski…U nas   „ śpiewać każdy może…”, szczególnie gdy jest syty, zadowolony i rozochocony grupową widownią, która jednocześnie wtóruje „ tyralierą” głosów. Baju, baju, będziesz w raju?  O, nie! My byliśmy, potrawy z grilla smakowaliśmy i śpiewaliśmy solo i prawdziwie anielskim chórem. W „ Owocowym raju”.

O tym, że „piosenka jest dobra na wszystko” – zwłaszcza, kiedy jest to piosenka z repertuaru Starszych Panów – przekonujemy się już od ponad pół wieku (pierwszy program z kultowego kabaretu telewizyjnego miał emisję w 1958 roku). Utwory do słów Jeremiego Przybory z muzyką Jerzego Wasowskiego to w polskiej muzyce popularnej kanon piosenki literackiej.  A o ich ponadczasowości przekonuje niesłabnące zainteresowanie repertuarem Kabaretu Starszych Panów. Takie też motto:” Piosenka jest dobra na wszystko…” dali organizatorzy spotkania integracyjnego w Śniatowie. A dalej tekst piosenki tak oto się przedstawia: „Piosenka na drogę za śliską, piosenka na stopę za niską, piosenka podniesie ci ją…”. Jeżeli o chodzi o drogę za śliską, to w drodze do Domu Pomocy Społecznej w Śniatowie nie stanowiła ona żadnego problemu, gdyż Pan Wiesiu, który prowadził samochód, którym nasza grupa wokalna jechała, by przedstawić swój repertuar – kierowcą jest wytrawnym. W Śniatowie powitano nas serdecznie. Pani opiekunka czuwała aby nie zabrakło nam strawy ( kiełbasa, kaszanka, grochówka, bigos, smalec, chleb, owoce, ciastko, cukierki) i wypoczynku przed występem. Pojawiło się wielu wykonawców z Domów Pomocy Społecznej w Zachodniopomorskiem. Wszystkich powitał podczas oficjalnego otwarcia spotkania Pan Krzysztof Szubert, Dyrektor DPS Śniatowo. Potem: wystąpienie gości zaproszonych, występy zespołów, a po przerwie obiadowej – dalszy ciąg występów zespołów i na koniec wspólne biesiadowanie przy muzyce i piosenkach zespołu „ Fantazja”. Nasza grupa wokalna wystąpiła w składzie(Panie): Ewa Baranowska, Alicja Czuraba, Stanisława Fader, Anna Karasińska i Mirosława Nasarzewska. Na gitarze klasycznej akompaniował instruktor kulturalno – oświatowy. Zaśpiewaliśmy niezwykle melodyjne piosenki: Piłka Złota, Nikt na świecie nie wie, Zakochałam się w Szczecinie, Złota Fregata i Tu jest nasza przystań. W tej ostatniej piosence refren jest bardzo prawdziwy i wymowny: W Domu Kombatanta i Pioniera Naszej Ziemi, czas płynie powoli i w swym biegu się leni, a gdy my zaśpiewamy o Fregacie co złota, to tu jest nasza przystań i na życie ochota (…). Były brawa i zabawa. Otrzymaliśmy pamiątkowy dyplom i statuetkę. To wielka radość dla wykonawców. Vivat Śniatowo. „ Piosenka jest dobra na wszystko…”.

Familiada, to  polski teleturniej, emitowany w Telewizji Polskiej  od 17 września 1994 roku (już minęło osiemnaście lat!) prowadzony przez znanego aktora – Karola Strasburgera. Familiada  jest oparty na amerykańskim programie Family  Feud. W programie uczestniczą przedstawiciele dwóch drużyn, z których każda liczy pięć osób. Zespoły stanowią członkowie rodziny, ale  mogą to być również grupy znajomych. Każda z drużyn ma wyznaczonego kapitana – głowę drużyny (w przypadku rodzin – głowę rodziny). Gra polega na odgadywaniu odpowiedzi ankietowanych ludzi. Teleturniej dzieli się na etap pierwszy (dzielący się na dowolną ilość rund) i finał. Drużyna, która dostanie się do finału, bierze udział w następnym programie. Każdy zespół może uczestniczyć maksymalnie w 3 odcinkach z kolei. Każda drużyna ma swoją nazwę. I my w Naszym Domu lubimy ten turniej telewizyjny, a ponieważ jesteśmy Jedną Domową Rodziną  postanowiliśmy zorganizować własną Familiadę. Bo  familia to znaczy rodzina i to w najlepszym znaczeniu tego słowa.24 lipca br. odbyła się   pierwsza edycja naszego domoturnieju. Drużyny były dwie: pierwsza, to Panie, a jej kapitanem była Pani ( a jakżeby inaczej) Dyrektor, Izabela Piskorz. Drużynę Panów prowadził do boju (oczywiście dżentelmeńskiego) Pan Witold Nowak (rehabilitant domowy). Pytania były podstępne i skomplikowane np. „ przy zbieraniu jakich owoców musimy się schylać?”, „ imię kończące się na – ski”, „kto czeka na Godota?” i wiele pytań prostych, łatwych i przyjemnych, bo to przecież tylko i aż zabawa i wspaniała integracyjna gra. Pierwszą edycję Domowej Familiady wygrały oczywiście Panie. I to bez żadnych ulg, czy też przez grzeczność Panów. Po Naszym Domu krąży teraz wieść, że równouprawnienie Pań i   Panów to marzenie mężczyzn, ale kobiety mają wyższy wskaźnik inteligencji i po prostu w każdej familii (Familiadzie)  są górą.