21 marca, w obecnych czasach kojarzy się chyba wszystkim z początkiem kalendarzowej wiosny, a co za tym idzie często z wagarującymi uczniami, i po prostu początkiem czegoś nowego. Pierwszy dzień wiosny był dla naszych słowiańskich przodków jednym z najważniejszych dni w roku. Wtedy to świętowano narodziny nowego życia po mroźnej i wyczerpującej zimie, stąd Jare Święto, zwane też Jarymi Godami. Jare Święto było nawet kilkudniowym cyklem obrzędów. Już wtedy topiono Marzannę nazywaną inaczej Morą Śmiercią lub Smertką. Nietrudno zatem się domyślić, że utopienie marzanny oznaczało śmierć zimy. W czasach prasłowiańskich wierzono, że zabicie postaci przedstawiającej boginię śmierci spowoduje jednocześnie usunięcie jej królestwa, czyli zimy, i nadejście wiosny. Zwyczaj ten obchodzony do dziś w całej Polsce, nazywany jest topieniem lub paleniem kukły słomianej zwanej Marzanną. Marzanna jest wyobrażeniem i symbolem zimy, śmierci, wszelkich chorób i zła a jej niszczenie symbolizuje jej koniec, rodzenie się nowego życia, magicznym przywoływaniem wiosny. Ludzie zmęczeni zimą, nie chcąc dłużej czekać na przybycie wiosny starają się ją przywołać topiąc kukłę Marzanny. Seniorzy z Dziennego Domu Pomocy Społecznej Nr 2 przy ul.Łukasiewicza 6 wraz z kolegami z Dziennego Domu Pomocy Społecznej nr 4 przy ul. Krasińskiego, 21 marca 2017 roku postanowili wspólnie pożegnać zimę i przywitać wiosnę. Aby jednak tradycji stało się zadość Nasi koledzy i koleżankiz ,,Krasińskiego” własnoręcznie wykonali symboliczną Marzannę. „Utopiliśmy” naszą Marzannę, rzucając ją z Mostka Zakochanych nad Rusałką w Parku Kasprowicza. A zatem ,,Witaj Wiosno!”. Po wspólnym oficjalnym przywitaniu wiosennej pory roku, wybraliśmy się na spacer, szukając pierwszych oznak budzącej się do życia przyrody.
